گفتاری از آرش نراقی با عنوان «عشق، پیری، و تنهایی» و درباره تجربه عشق در دوران پیری در تاریخ ۱۱ اسفند ۱۴۰۱
شنیدن سخنرانی در انکر، کست‌باکس، اسپاتیفای
ابوالفضل رجبی (روزنامه‌نگار هم‌میهن): آرش نراقی، پژوهشگر فلسفه و استاد دانشگاه موراوین پنسیلوانیای آمریکا در مدرسه مجازی تردید «عشق و دوستی در تفکر فلسفی» را دستمایه‌ای برای سخنرانی خود قرار داد. آرش نراقی، در سخنرانی خود با پیش کشیدن سه محور «عشق، پیری و تنهایی» به صورتبندی وضعیت تجربه عشقی در دوران پیری و سالخوردگی پرداخت و در مقام دفاع از این صورت عشق‌ورزی، خوانشی انتقادی از فرهنگ و ادبیات ایران را در پیش گرفت. نراقی معتقد است، فرهنگ عمومی ما عشق دوران پیری را به یک معنا دون شأن، مایه ننگ، خلاف وقار و تأنی فرد سالخورده تلقی می‌کند. او همچنین با تقسیم عشق‌ورزی به دو صورت «خیزابی» و «جویباری»، عشق خیزابی را شورمندانه و جنسی و عشق جویباری را ناظر به مصاحبت و گفتوگو دانست. در ادامه خلاصه‌ای از گفتار این پژوهشگر را می‌خوانید.
ادامه مطلب “سخنرانی آرش نراقی با عنوان «عشق، پیری، و تنهایی»”
