صدانت

با جام آتشین چو تو از در درآمدی / وسواس و غم چو دود سوی بام می­رود

زآن باده داده­ای تو به خورشید و ماه و چرخ /هر یک بدآن نشاط چنین رام ­می­رود

 (جلال­الدین بلخی، کلیات شمس)

یکی از نتایج شیوع ویروس کرونا در جهان ترس و اضطرابی و وسواس روانی است که بسیاری از مردم یا به آن مبتلا شده­اند یا در حال ابتلا هستند و دلیل عمده آن اینست که هنوز درمان قطعی برای آن وجود ندارد. در واقع برای بسیاری از افراد ترس از ابتلا به کرونا مساوی ترس از مرگ است. از سوی دیگر، در حال حاضر، بهترین راه پیشگیری و بالا بردن سیستم ایمنی بدن است و ازآنجا که اختلالات روانی بویژه اضطراب و وسواس (از وسواس عملی در زمینه شستشو تا وسواس فکری در باب مرگ و …) بطرز معناداری بر روی سیستم ایمنی بدن تاثیر منفی می­گذارد لازم است تا این اختلالات درمان شود. در این نوشتار تلاش برآنست تا با زبانی ساده و مناسب برای درک عموم راه­ها و تکنیک­­های درمانی رهایی از اضطراب و وسواس با رویکرد­های درمانی همچون شناختی-رفتاری ، استعاره درمانی ، ذهن آگاهی ، خانواده درمانی  و… بررسی شود. روش­­هایی که در منزل توسط فرد بیمار (وسواس یا اضطراب) و یا به کمک افراد خانواده بمثابه مددکار به سادگی قابل اجراست. گرچه در موارد حاد  اضطراب وسواس روانپزشک لازم است. ادامه مطلب “نوشتار متین کاخ­ساز با عنوان «راه­های درمانگرانه برای رهایی از اضطراب و وسواس ناشی از ابتلا به ویروس کرونا (COVID-19)»”

 اشاره: شاید باورش مشکل نباشد اما تلخ است. اینکه امید اگر نباشد و ناامیدی بر وجود انسان‌ها غالب شود علاوه بر همه معضلات و مشکلاتی که پیش می‌آید، آدمی بیمار می‌شود. ناامیدی اینچنین می‌تواند اعماق وجود هر انسانی را به چالشی ناموزون بکشد. بدتر آنکه این بیماری می‌تواند جامعه و حتی ملتی را درگیر خود بکند. درطول تاریخ نمونه‌های متعددی وجود داشته و حتی دارد. اگر شباهتی ارگانیک میان انسان و جامعه‌اش وجود داشته باشد، اگر قایل براین باشین که جامعه نیز همچون یک سیستم بدنی دارای اندام و کارکردهای مختص خودش است، پس بی‌علت نخواهد بود که بپذیریم جامعه و یا حتی فراتر، ملتی نیز اگر دچار ناامیدی شود می‌تواند خودش را درمان کند و راهی و روزنه‌ای به سوی امید برای خود پیدا کند.  جامعه‌ای ایده‌آل و البته پویا چنین جامعه‌ای با چنین خصوصیاتی است.

آنچه می‌خوانید گفت و گویی است برای سالنامه اعتماد که با دکتر غلامحسین معتمدی صورت گرفته، تا به اجمال ناامیدی و امید در انسان و اجتماع انسانی مورد بررسی قرار بگیرد.

دکتر غلامحسین معتمدی پزشک و روانپزشکی است که علاوه بر طبابت دغدغه اصلی انسان، مرگ و امید انسانی را همیشه در تحقیقات و کارهای خودش مدنظر داشته و از این منظر نیازی به معرفی ندارد چراکه آثار ترجمه شده و تألیفی وی به وضوح نشان می‌دهد که دغدغه انسان با همه ابعاد وجودی و هستی‌شناسانه‌اش ، برای او مهمترین معیار تحقیق و کار است. آنچه می‌خوانید حاصل گفت و گویی است با وی در باب ناامیدی این روزهاو شوق به امیدی سازنده که در وجود همه ما وجود دارد.

ادامه مطلب “گفتگوی محمد میلانی با دکتر غلامحسین معتمدی با عنوان «امید»”

پرسش: با توجّه به تعریف های متنوعی که در آثار خود از دین داشته‌اید مثل دینِ یک، دینِ دو و دینِ سه و از آن‌جا که در جایی فرموده بودید که بیشتر به جنبه کارکردی دین قائل هستید، مفهوم و پیده «دین‌گریزی» را در منظومه معرفتی خود چگونه تعریف و تحدید می‌کنید و آیا آن را یک «فرایند» می‌دانید یا یک «فرآورده»؟

ادامه مطلب “گریز معنوی؛ رویکردی به دین‌گریزی و دین‌گرایی انسان معاصر در گفتگو با مصطفی ملکیان”

ادامه مطلب “کتاب «نسخ سنگسار توسط اسلام» اثر امیرحسین ترکاشوند”

چگونه بیماری‌های عالمگیر تاريخ را تغییر می­دهند

مصاحبه[1] ایزاک کوتینر[2]، خبرنگار نشریه نیویورکر، با فرانک ام. اسنودن[3]، استاد تاریخ دانشگاه یِیل[4]

 ۴ مارس ۲۰۲۰

ترجمه‌ی علی کاظمیان، زهرا شوشتری و نگین نژادعلی

ویراسته‌ی یاسر میردامادی[5]

فرانک ام. اسنودن، استاد بازنشسته تاريخ و تاريخ پزشكی در دانشگاه یِیل، در كتاب جديدش “بیماری‌های همه‌گیر^[6] و جامعه: از مرگ سياه تا به امروز“ به بررسی راه­هايی می­پردازد كه شیوع بيماری بر سياست­، نابودی انقلاب­ها و تشدید تبعيض­های نژادی و اقتصادی اثر گذاشته است. بیماری‌های همه‌گیر همچنين با اثرگذاری بر روابط شخصی، كار-و-بار هنرمندان و روشنفكران و محيط­های طبيعي یا مصنوع بشر، جوامعی را كه در آن شيوع پيدا كردند دستخوش تغيير كردند. رویکرد اسنودن همچنين درصدد توضيح اين نکته است كه ساختار­های اجتماعی از چه راه­هايی زمینه‌ساز شیوع بيماری‌ها در مقياسی عظيم و در حد گسترش در كشور­ها و قاره­ها شدند. او می‌نویسد «بیماری‌های همه‌گیر رخدادهای تصادفی‌ای نيستند كه جوامع را به ناگهان و بی هشدار درگير خود كنند. اتفاقاً به عكس، هر جامعه‌‌ای آسیب‌پذیری­های خاص خودش را دارد. برای مطالعه‌ی آن جامعه باید ساختار، سطح زندگی افراد و اولويت­های سياسی­ آن را درک كنيم.»

جمعه‌ی گذشته تلفنی با اسنودن صحبت كردم؛ در حالی‌كه گزارش­ها درباره همه‌گیری ویروس كوويد-١٩ باعث ركود بازار­های سرتاسر دنيا شده، و دولت­ها دست به دست هم دادند تا برای وضعیتی بدتر از این هم به درجات مختلف آمادگی یابند. در این گفتگو، كه برای کوتاه‌تر و شفاف‌ترشدن ويرايش شده است، درباره‌ی این موارد بحث كرديم: سياست­های محدودكننده‌ی سفر به هنگام بیماری همه‌گیر، اين‌كه چگونه واكنش­های غيرانسانی به بيماری سبب تحول دولت­ها شده است، و اين‌كه هنرمندان با میزان بالای مرگ‌ومیر چگونه كنار می­‌آيند. ادامه مطلب “مصاحبه با فرانک اسنودن: چگونه بیماری‌های عالمگیر تاريخ را تغییر می­دهند”

با عرض سلام خدمت خواهران و برادران گرامی و با عرض ادب و احترام خدمت اساتید گرامی و با ابراز نوعی شعف از این که در محضر کسانی که سمت والای معلمی در جامعه را دارند هستم.

کمال افتخار را میکنم از این که در محضر معلمان هستم در محضر اساتید هستم و بدون هیچگونه مجامله ای عرض میکنم که بیشترین شرف انسانی برای من وقتی احساس شده است که در محضر استادی ، معلمی نشسته ام و استفاده کرده ام، بدون هیچ گونه مبالغه ای احساس افتخار میکنم از اینکه در محضر شما هستم و آنچه را که خواهم گفت به عنوان درسی تلقی میکنم که به معلمان خودم پس میدهم و امیدوار هستم که در این درس به دیده نقد و انتقاد بنگرند و اگر نکته ای بر خلاف مقتضای عقل و استدلال به نظرشان می آید، به بنده بفرمایند. آن چیزی که از من خواسته شده است و تلقی که من داشته ام از این دعوت، این بوده است که درباره خود “معلمی” سخن بگویم . ادامه مطلب “سخنرانی مصطفی ملکیان با عنوان معلم موفق”

مجموعه حاضر، آوای ضبط ‌شده مجموعه همایش‌های گروه آموزشی بازتاب با حضور آذرخش مکری (روانپزشک و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران) است که در تالار ابن سینا دانشگاه علوم پزشکی تهران در حال برگزاری است. در ادامه صوت جلسات برگزارشده را می‌توانید دریافت کنید. ادامه مطلب “مجموعه همایش‌های گروه آموزشی بازتاب با حضور دکتر آذرخش مکری”

در این مطلب سعی شده است مجموعه مقالات، نوشتارها و مصاحبه‌های فارسی و انگلیسی حسین دباغ جمع‌آوری شود. در ادامه می‌توانید آنها را دریافت کنید:

ادامه مطلب “مجموعه مقالات، نوشتارها و مصاحبه‌های حسین دباغ”