رد پای پوپولیسم در جاده سلامت

رد پای پوپولیسم در جاده سلامت

پوپولیسم اصولاً واژه ایست مربوط به علم سیاست و همان جا هم تعاریف متعددی دارد ولی آن قدر که در این حیطه به کار ما می‌آید عبارت است از روش ها و منش‌هایی که هدفشان فقط بدست آوردن دل عامه جامعه به هر قیمتی هست و در این بین انواع ضوابط علمی، اخلاقی، قانونی و حتی شرعی یا مورد توجه نیست یا اگر هم مورد توجه باشد اهمیت ثانوی دارد. پوپولیسم بهای زیادی به خواسته‌ها و تمایلات برآورد نشده مردم می دهد و از آنجا که نمی تواند این خواسته‌ها را جامه عمل بپوشاند به وعده پناه می‌برد؛ وعده هم اینجا نقش سرابی را بازی می کند که تشنگان به راحتی آنرا آب می پندارند و با آب اشتباه می گیرند لذا جای تعجب نیست که در فضای پر توهم پوپولیسم سخت‌ترین کارها آسان می شود و دورترین منازل بسیار نزدیک می شود.مثلا بدون سواد می توان کارشناس شد و بدون مهارت می توان استاد شد! حال اگر چنین منظوری از پوپولیسم در نظر داریم راحت‌تر می توانیم از عالم سیاست خارج شویم و تأثیر این شیوه را در حیطه‌های دیگر مثل حیطه سلامت ببینیم. ادامه مطلب “رد پای پوپولیسم در جاده سلامت”

نشست اخلاق جنگ و صلح با حضور سعید حجاریان، داود فیرحی و جواد حیدری

نشست اخلاق جنگ و صلح با حضور سعید حجاریان، داود فیرحی و جواد حیدری

رویای صلح جاودانه جهانی كانت با توجه به شرایطی كه در آن به سر می‌بریم، چندان واقع نگرانه به نظر نمی‌رسد، در گوشه و كنار جهان به ویژه منطقه خاورمیانه جنگ به انحای گوناگون در جریان است و از این‌رو ضرورت دارد اگر نمی‌شود نجنگید، دست‌كم با اخلاقیات جنگ آشنا شویم. این موضوع نشستی بود كه عصر دیروز در سالن پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات با همكاری انجمن علوم سیاسی برگزار شد و در آن سعید حجاریان، داود فیرحی و جواد حیدری هر یك به وجهی از اخلاقیات جنگ و صلح پرداختند. در ادامه گزارشی از این سخنرانی‌ها از نظر می‌گذرد:

ادامه مطلب “نشست اخلاق جنگ و صلح با حضور سعید حجاریان، داود فیرحی و جواد حیدری”

Discussion with Abdolkarim Soroush on Revelation, Reform, and Secularism

Discussion with Abdolkarim Soroush on Revelation, Reform, and Secularism

Sunday, November 20, 2011
American Academy of Religion Annual Meeting
San Francisco, California

Panelists:
Abdolkarim Soroush, Princeton University
Andrew Rippin, University of Victoria

Arash Naraghi, Moravian College, Presiding ادامه مطلب “Discussion with Abdolkarim Soroush on Revelation, Reform, and Secularism”

اضطراب شهروندان و بی‌هویتی شهر

اضطراب شهروندان و بی‌هویتی شهر

روند شیوع علایم روانی در ایرانیان و به‌ویژه شهروندان تهرانی با رشد تصاعدی مواجه است؛ به‌طوری‌که برخی آمارها مدعی هستند در ١٠سال اخیر شیوع اختلالات روانی از جمله اضطراب ٥/٣٩ [سی و نه و نیم] درصد بوده است و مصرف داروهای ضداضطراب در تهران به مرحله هشدار رسیده است. تشویش و نگرانی مستمر، شرایط غیرقابل پیش‌بینی، حرمت‌شکنی، مشکلات اقتصادی، نبود رضایت از زندگی، رانندگی ناامن، گسترش بی‌اخلاقی، قانون‌گریزی و نبود احساس امنیت از جمله مولفه‌هایی است که می‌تواند باعث تشدید اختلال اضطراب در شهروندان ‌شود. متخصصان بر این عقیده‌اند که یکی از دلایل عمده اضطراب تهرانی‌ها، سرعت زندگی و شرایط زندگی مدرن در پایتخت است و حتی به مزاح معتقدند باید در آب پایتخت داروهای ضداضطراب ریخته شود؛ چرا که هم اکنون اضطراب و نگرانی در میان شهروندان به امری عادی تبدیل شده است.

ادامه مطلب “اضطراب شهروندان و بی‌هویتی شهر”

درس‌گفتار متن‌خوانی تأملات دکارت از علی نجات غلامی

در درس‌گفتار «متن‌خوانی تأملات دکارت» ، علی نجات غلامی می کوشد به شیوه ای اساسی وارد عالم پدیدارشناسی و پس زمینه های آن در تاریخ فلسفه مدرن شود. ازآنجاکه هوسرل در آغاز سخنرانی های پاریس – که متن مبسوط آنها تأملات دکارتی است – پدیدارشناسان را نودکارتیان راستین می نامد، وی می کوشد نخست تأملات در فلسفه اولی از دکارت را موبه مو تحلیل کند و آنگاه وارد تحلیل متن هوسرل شود. تحلیل وی نه تنها همراه با ترجمه دقیق متن و شرح آن است، بلکه به گونه ای می شود گفت که در حال فلسفیدن است، طوری که عامدانه می خواهد مخاطب صرفاً مقداری فرمول صوری را به یاد نسپارد و اساسی ترین دغدغه های فلسفی را به طور زیسته درک کند. هدف او این است که بعد از شرح کتاب دکارت وارد کتاب هوسرل یعنی تأملات دکارتی شود و آرام آرام جلسات را در کانال تلگرامی شخصی اش منتشر می کند و ما نیز نه جلسه ای که تاکنون انجام شده است را اینجا بارگذاری می کنیم و در جلسات بعدی با وی همراه می شویم. ادامه مطلب “درس‌گفتار متن‌خوانی تأملات دکارت از علی نجات غلامی”

سخنرانی محمدجعفر امیر محلاتی با عنوان «مانیفست دوستی» در كانون فكر آركه

سخنرانی محمدجعفر امیر محلاتی با عنوان «مانیفست دوستی» در كانون فكر آركه

اگر پانصد سال پیش گفته می شد که می توان در جهانی عاری از برده داری زندگی کرد ، احتمالا کسی باور نمی کرد که یکی از پایه های اقتصاد جهانی از بین برود و این آرزویی محال و دست نیافتنی می نمود . به همین ترتیب صد سال پیش عموم مکاتب وظیفه محور بودند ، حال آنکه امروز حق محوری امری جا افتاده است . دکتر محمدجعفر امیر محلاتی در سخنان خود دوستی را نیز چنین می بیند و در پی یک پارادایم -شیفت در این زمینه است : در عصر میانه و با نضج گرفتن پروتستانیسم و فلسفه ی لیبرال ، دوستی به محاق رفت . کمترین نشانه آنکه ارسطو دو فصل از کتاب خود را به دوستی اختصاص داد و کانت بیش از چند خطی خرج آن نکرد . بعد از جنگ جهانی دوم و با بازگشت اخلاق فضیلت به فضاهای آکادمیک ، تمرکز و بحث درباره ی دوستی آغاز شد و جانی تازه گرفت .
دکتر محمدجعفر امیر محلاتی در سخنان خود با عنوان «مانیفست دوستی» در کانون فکر آرکه به جلوه های مختلف دوستی در ساحت های گوناگونی چون هستی شناسی دوستی ، جامعه شناسی دوستی ، اخلاق شناسی و دوستی ، فلسفه ی دوستی ، آخرت شناسی دوستی ، عشق و دوستی و … به صورتی کوتاه و فهرست وار می پردازد. ادامه مطلب “سخنرانی محمدجعفر امیر محلاتی با عنوان «مانیفست دوستی» در كانون فكر آركه”

کلی مک گونیگال: چطور با استرس دوست بشیم؟

کلی مک گونیگال: چطور با استرس دوست بشیم

استرس. باعث تپش قلب شما می‌شه، نفس کشیدن تان را سریع تر می‌کنه و عرق بر پیشانی تان می‌نشانه. با این حال که استرس به یک دشمن سلامت عمومی تبدیل شده، اما تحقیقات نشان می‌دهد استرس، فقط درصورتی که شما چنین عقیده ای داشته باشید، ممکنه زیان آور باشه. کلی مک گونیگال، روانشناس سلامت، ما رو وادار می‌کنه تا به استرس دید مثبت داشته باشیم، و ما رو با مکانیزم ناشناخته ای آشنا می‌کنه برای کاهش استرس: ارتباط با دیگران.

ادامه مطلب “کلی مک گونیگال: چطور با استرس دوست بشیم؟”

زیست بوم دانشجویان و اساتید فلسفه : غار افلاطون یا کوچه پس کوچه های شهر

زیست بوم دانشجویان و اساتید فلسفه : غار افلاطون یا کوچه پس کوچه های شهر

بنده و بسیاریی از خوانندگان محترم بارها شاهد این واقعیت بوده و هستیم که در جامعه دانشگاهی و در نظام علمی گاه برای اموری که علل آن بسیار روشن و واضح است، ذره بین در دست گرفته و به دنبال علت های دور و بسیار ریز می گردیم و علل آشکار و اصلی را رها می کنیم. یکی از آشکارترین مصادیق چنین وضعیتی ،مشکلات نظام آموزش عالی در کشور ما است.

ادامه مطلب “زیست بوم دانشجویان و اساتید فلسفه : غار افلاطون یا کوچه پس کوچه های شهر”

گریز از غم، نبرد با غم یا پذیرش و تحلیلِ غم؟

گریز از غم، نبرد با غم یا پذیرش و تحلیلِ غم؟

بسیاری از انسان‌ها به محض روبه‌رو شدن با یک غم نخستین کاری که به نظرشان می‌رسد، فرار کردن از غم و پناه بردن به چیزی است که غم را از یاد آنها می‌بَرَد. این قبیل افراد دست به هر کاری می‌زنند، تا بتوانند خود را از دست غم‌ رهایی بخشند.

گروهی از انسان‌ها برای رهایی از چنگ غم‌ها به مبارزه با آنها می‌پردازند و با همۀ توانِ خود می‌کوشند غم‌ها را مهار کنند و درصورت امکان آنها را از بین ببرند. این نبردها اگر آگاهانه و واقع‌بینانه باشند، می‌توان در برخی از موارد مُهرِ تأیید بر آنها زد، اما غالباً کسانی که می‌کوشند غم‌ها را کنترل کنند و آنها را از میان بردارند، با آگاهی دست به این کار نمی‌زنند و بیشتر و بیشتر خود را گرفتار غم می‌کنند؛ چراکه کوشش‌های آنها از خِرَد و منطق تبعیت نمی‌کند؛ به همین دلیل در غالب اوقات آنها برای رهایی یافتن از دست یک غمِ خاص، خود را در چنگال‌های چند رنجِ جدید گرفتار می‌کنند و به چرخۀ معیوبِ علت‌ها و معلول‌های رنج‌بار گرفتار می‌شوند.

گروه بسیار اندکی از انسان‌ها وقتی که با اندوهی روبه‌رو می‌شوند، با نهایت آگاهی و آرامش، آن را می‌پذیرند، به تحلیل آن می‌پردازند و می‌کوشند از طریق بررسی‌های دقیق، به شناخت ریشه‌ها، آثار و راه درمان آن دست یابند. این قبیل افراد، برخلافِ افرادی که از برابر غم‌ها می‌گریزند و برعکس آنها که با غم‌ها درمی‌آویزند، از ویژگی‌های شخصیتیِ ارزشمندی از این قبیل برخوردارند: شکیبایی، دانایی، اعتماد به نفس، خِردِ انعطاف و نیروی پذیرش؛ بنابراین آنها هر اندوهی را زمینه‌ای بسیار مناسب برای تأمل در احوال درونی خود به شمار می‌آورند و می‌کوشند با دقت تمام، آن را تحلیل کنند؛ چراکه می‌دانند هرچه دانش آدمی درمورد خویش بیشتر باشد،‌ شناختن علل غم‌ها و نیز درمان کردن آنها آسان‌تر می‌شود.

ادامه مطلب “گریز از غم، نبرد با غم یا پذیرش و تحلیلِ غم؟”

استهزای دين است يا افسوسِ دانش؟

استهزای دين است يا افسوسِ دانش؟

«کفاره کسی که با خوردن آب یا با خوردن خاک روزة خود را عمداً» باطل کرده، چه تفاوتی با هم دارد؟
۱) «اولی باید برای هر روز یک مُد طعام به فقیر بدهد و دومی باید برای هر روز به شصت فقیر طعام دهد»
۲) «اولی نیاز به قضای روزه ندارد و دومی باید هم قضا کند و هم کفاره بدهد»
۳) «اولی در انتخاب نوع کفاره آزاد است و دومی باید کفارة جمع بدهد»
۴) «اولی باید دو ماه روزه بگیرد و دومی باید به شصت فقیر اطعام دهد»

***
این‌که در بالا خواندید، آخرین سؤال از بیست و پنج سؤال زیر عنوان «فرهنگ و معارف اسلامی» است (شمارة ردیف ۷۵) که همین امسال ـ صبح پنجشنبه ۱۵ر۴ر۹۶ ـ در آزمون عمومی کنکور برای «گروه آزمایشی علوم ریاضی و فنی» [آزمون سراسری ورودی دانشگاه‌های کشور ـ سال ۱۳۹۶] مطرح گردیده است. ادامه مطلب “استهزای دين است يا افسوسِ دانش؟”