داریوش کریمی: تنها دین من بر حق است، تا چه حد قابل دفاع است؟ آیا باطل دانستن دین دیگران زمینه متهم کردن آنان به ارتداد را فراهم نمیکند؟ نزاعهای دینی در لباسهای متفاوت ظاهر شده اند اما پیروان ادیان درگیر همیشه بر این بنیاد که دین خود را برتر میدانستند در آنها شرکت جسته اند. تلاش برای یافتن اشتراکات دینی هم آنگونه که تاریخ بشر نشان داده تا حدی برای افزایش مدارا به کار آمده اما نه برای صادق انگاشتن چشم اندازی که دیگر ادیان ارائه میدهند . انحصارگرایی دینی به معنای راستین دانستنِ دین خود به چه پیامدهای نظری یا رفتاری نزد دینداران می‌انجامد؟
آیا می‌توان دین خود را راستین دانست و از ملحد یا مرتد دانستن دیگران پرهیز کرد. آیا می‌توان اعتقاد به خدای راستین را در انحصار خود دانست و امکان رستگاری پیروان ادیان دیگر و دیگر آدمیان را گشوده دید؟ ولی آیا انحصار دینی به پیامدهایی که ضرورتا امروزه در جوامع دینی می‌بینیم می‌انجامد یا می‌توان از نظر اعتقادی انحصار گرا بود و آزار دیگران را پیشه نکرد؟
آرش نراقی می‌گوید انحصارگرایی دینی به معنای تنها راستین دانستن دین خود موضعی قابل دفاع است اما ضرورتا پیامدهای رایج در جوامع اسلامی را ندارد. یاسر میردامادی به کثرت‌گرایی دینی اعتقاد ارد و می‌گوید تنها از این راه می‌توان از گرفتاریهای ناشی از نزاعهای دینی گریخت. ادامه مطلب “برنامه پرگار با حضور آرش نراقی و یاسر میردامادی: «انحصارگرایی و کثرت‌گرایی دینی»”
