استاد علامه حضرت کاشی بر مفاد مرقومه اینجانب رقم تأیید کشید، و از بابت برخی سوابق سوء خویش طلب عفو نمود؛ غَفَرالله له.
در این زمانه خاص، که مثل همه زمانههای دیگر، زمنجنیق فلک سنگ فتنه میبارد، خوب است چنین مردمانی سخت مردانه، که شرف شهسواری و شوالیهگری را در گرو راستی و فروتنی مینهند. سوگند به آنکه جانم در دست اوست (و از شما چه پنهان خودم دقیقاً نمیدانم کیست)، اخلاق از عقیده بالاتر است؛ بهتر که محاسن ایمان را به دمباله اخلاق گره زنیم، نه چنانکه رسم بوده است وارونه. ابراهیم خلیل گویا سر آن داشت تا برای آزمون درجه سختیِ ایمان، گلوی فرزند پیشکش تیغ کند (اخلاق ذیل عقیده)، حق جلّوعلا که از اینهمه سختسری در شگفت بود رقت آورد و گفت: برفرض محال هم که ما به چنین ارتکابی امر کرده باشیم، شنونده نباید عاقل باشد! پس ابراهیم به راهنمودِ فرشتگانْ خنجر از حنجر برداشت و بوسه جای آن گذاشت، و اینگونه بود که آتش بر او گلستان شد. جناب کاشی هم اخلاق بر ایمان رجحان داد؛ خدایش بیشازاین با خوبان محشور و از بدان دور کناد. ادامه مطلب “در پاسخ به جناب آقای کاشی، علی نبینا و آله و علیه السلام”