نگرشی به نسبی گرایی
توماس کارسُن
مترجم: کاوه بهبهانی
بحث نسبی گرایی اخلاقی برای کسانی که فلسفۀ اخلاق درس می دهند، بحثی است بسیار دردسر ساز. بسیاری از دانشجویانی که در کلاس های درس حاضر می شوند حسابی به خوردشان رفته که “اخلاق نسبی است” و از همین رو از نظر آن ها جستجوی پاسخ برای پرسش های اخلاقی یا تلاش برای سامان دادن بحثِ عقلانی دربارۀ پرسش های اخلاقی کاری است بیهوده و عبث. با وضع عجیبی روبرو هستیم؛ بسیاری از دانشجویانی که به کلاس فلسفۀ اخلاق می آیند بی آن که آشکارا این اعتقاد خود را بیان کنند اعتقاد راسخ دارند که تلاشِ ما استادانِ فلسفۀ اخلاق، (ونویسندگانی که نوشته های آن ها را می خوانیم) برای ارزیابی عقلانی، نقد و توجیه باورهای اخلاقی بی فایده است. طرح مسأله نسبی گرایی اخلاقی در بعضی دوره های فلسفۀ اخلاق کاری ضروری است. متأسفانه در بیشتر متون کلاسیک تاریخی که بکار تدریس در کلاس می آیند از بحث نسبی گرایی خبری نیست. ادامه مطلب “مقاله «نگرشی به نسبی گرایی» از توماس کارسُن با ترجمه کاوه بهبهانی”







