تاثیرات مثبت در آغوش گرفتن

تاثیرات مثبت در آغوش گرفتن

همه ما تجربه به آغوش کشیدن عزیزان‌مان را داریم و می‌دانیم که این عمل انسانی چه تاثیرات روانی مثبتی روی ما می‌گذارد. بغل کردن و در آغوش کشیدن تاثیرات بسیار زیادی روی انسان دارد که در این مطلب به آن‌ها می‌پردازیم.

همه ما تجربه به آغوش کشیدن عزیزان‌مان را داریم و می‌دانیم که این عمل انسانی چه تاثیرات روانی مثبتی روی ما می‌گذارد. اما تاثیرات این کار فقط به یک حس مثبت لحظه‌ای ختم نمی‌شود. بغل کردن و در آغوش کشیدن تاثیرات بسیار زیادی روی انسان دارد که در این مطلب به آن‌ها می‌پردازیم. ادامه مطلب “تاثیرات مثبت در آغوش گرفتن”

نگاهی به مقاله دکتر شروین وکیلی در باب کوروش

نگاهی به مقاله دکتر شروین وکیلی در باب کوروش

نگاهی به مقاله دکتر شروین وکیلی (زید عزه*) در باب کوروش در مهرنامه دیماه 1395

من بحث خودم را در این نقد به 6 محور کلی تقسیم نموده‌ام ادامه مطلب “نگاهی به مقاله دکتر شروین وکیلی در باب کوروش”

هویت ملی و روایت کوروش

هویت ملی و روایت کوروش

کوروش را می‌توان یکی از گرانیگاه‌های مهم گفتمانهای هویت‌جویِ امروز ایرانیان دانست. کوروش شخصیتی تاریخی است که بنیانگذار کشور ایران، مؤسس بزرگترین دولت جهان باستان، و سرمشق آرمانی ایرانیان و یونانیان و عبرانیان و رومیان برای سلطنت دادگرانه محسوب می‌شده است. با این همه او چهره‌ای اساطیری نیز هست و شمار و نفوذ روایتها و داستانهای منسوب به او و شاخ‌ و برگهایی که در گذر تاریخ بر زندگینامه‌اش روییده، بحثی مفصل را طلب می‌کند. یعنی در روایت کوروش تراکمی چشمگیر از داده‌های تاریخی را می‌بینیم که با انباشتی از برداشتهای اساطیری ترکیب شده است. از این روست که در سالهای گذشته ایرانیان در جستجوی هویت خویش بارها و بارها به او بازگشت کرده‌اند، و نیروهای ایران‌ستیز نیز فحاشی و تخریب وی را هدف اصلی خود قرار داده‌اند. ادامه مطلب “هویت ملی و روایت کوروش”

شیخ شهید یا ملّای مرتجع ؟

شیخ شهید یا ملّای مرتجع ؟

سیدجواد طباطبائی در مورد متفکّرانی که آنان را رقیب خود می پندارد، مثل کسی می ماند که چشمان خود را می بندد و ناسزا می گوید. او همان طور که در مورد آل احمد گفته است: “کسی است که نه دانشگاه رفته و نه می دانسته که دانشگاه چیست” (از متن سخن رانی اخیر وی در نشست «ایران همین جا است که ایستاده ایم»)، در مورد شریعتی نیز آورده است: “در غیر تاریخی و ضد تاریخی بودن صورت هایی از ایدئولوژی های سیاسی که شریعتی و سروش تدوین کرده اند همین بس که در نوشته های آن دو هیچ اشاره ای به سلب یا ایجاب به جنبش مشروطه خواهی نمی یابیم” (طباطبائی، 1385: 30-29 به نقل از میرزانیا، 1389). محقّقی که ریزبینانه دنبال خطاهای ترجمه در متن این و آن می گردد تا ایرادهای ترجمه ای شان را به حساب بی سوادی شان بگذارد (به عنوان مثال، بنگرید به نقدهایی که طباطبائی بر ترجمه ی داریوش آشوری در مهرنامه و ترجمه ی حاتم قادری در مجله ی فرهنگ امروز منتشر کرده است)، چه گونه می تواند چنین خطاهایی بزرگی مرتکب شود!؟ به راستی، چه گونه می توان از تحقیق و پژوهش دَم زد و چنین سخنان آشکارا باطلی گفت (در مورد تحصیلات دانش گاهی آل احمد مراجعه شود به زندگی نامه ی وی و در مورد آرای شریعتی راجع به مشروطه نیز مراجعه شود به میرزانیا). به علاوه، این چه منطقی است که طباطبائی بدان متوسّل شده است: اگر کسی در باب آن چه ما مهم می پنداریم سخن نگفته باشد، لاجرم دیگر سخنان اش “غیرتاریخی و ضدتاریخی و ایدئولوژیک” خواهد بود! به راستی، کسی که مدعی تاریخ نگاری اندیشه است، چه گونه می تواند چنین سخن بگوید؟! ادامه مطلب “شیخ شهید یا ملّای مرتجع ؟”

گونه‌شناسی فساد علمی در آموزش عالی

گونه‌شناسی فساد علمی در آموزش عالی

مایلم بحثم را با این مقدمه آغاز کنم، از نظر من دانشگاه و نهاد علم، یکی از نهادهای اصلی است که خروجی‌اش می تواند منجر به توسعه، اصلاح جامعه و مبارزه با فساد شود. بنابراین یکی از کارکردهای اصلی و اساسی این نهاد ارایه الگوی تعامل سالم و سازنده میان اعضای جامعه، تربیت آینده‌سازان کشور مبتنی بر آموزه‌های اخلاقی و سلامت، و حساس کردن آن‌ها نسبت به پدیده فساد و مبارزه با فساد است. اما وقتی دانشگاه‌ها به فساد مبتلا شده‌اند و فساد در آن‌ها رو به گسترش می‌شود، سخن نگفتن در این باب، بسیار غیرمسوولانه خواهد بود. در یکی- دو دهه اخیر به دلایلی که بحثش را خواهم کرد، روند فساد در دانشگاه‌ها رو به فزونی نهاده است. به‌ ویژه در سال‌های اخر دهه هشتاد شمسی و سال‌های آغازین دهه نود، فساد در آموزش عالی همانند سایر نهادها رو به فزونی نهاد.  ادامه مطلب “گونه‌شناسی فساد علمی در آموزش عالی”

سخنرانی مرتضی مردیها با عنوان «فایده کانت چیست؟»

سخنرانی مرتضی مردیها با عنوان «فایده کانت چیست؟»

مرتضی مردیها در این سخنرانی به بررسی کارنامه فلسفی ایمانوئل کانت می‌پردازد…

ادامه مطلب “سخنرانی مرتضی مردیها با عنوان «فایده کانت چیست؟»”

خیلی هم مثبت فکر نکنید

خیلی هم مثبت فکر نکنید

اگر دوستِ صمیمی‌تان یا یکی از اعضای خانواده‌تان گرفتار افسردگی و ناامیدی شده باشد، چه ‌کار می‌توانید بکنید؟ احتمالاً همان دم شروع می‌کنیم به دل‌داری‌دادن که «غصه نخور» و «همه‌چیز درست خواهد شد» و «نیمۀ پر لیوان را ببین». این حرف‌ها در کوتاه‌مدت بد نیستند. اما تحقیقاتِ مفصل گروهی از روان‌شناسان دانشگاه نیویورک نشان می‌دهد که «مثبت‌اندیشی» در طولانی‌مدت، معمولاً تأثیرات وخیمی بر عملکرد انسان‌ها می‌گذارد. ادامه مطلب “خیلی هم مثبت فکر نکنید”

گزارش نشست «مصرف الکل در ایران»

گزارش نشست «مصرف الکل در ایران»

نشست گروه علمی-تخصصی مسائل و آسیب‌های اجتماعی روز دوشنبه اول آذرماه 1395 با حضور سه نفر از کارشناسان این حوزه و استقبال حاضرین و رسانه‌ها برگزار شد. در این نشست دکتر علیرضا نوروزی (روان‌پزشک) با موضوع نگاهی به الکلیسم از منظر روان‌پزشکی، دکتر سیمین کاظمی (پزشک و جامعه‌شناس) با عنوان «مصرف الکل به عنوان یک مساله اجتماعی؟» و مهندس حسین دژاکام (دبیر کل جمعیت احیای انسانی) پیرامون بحث «درمان مصرف الکل در کنگره ۶۰» به سخنرانی و ارائه نظر پرداختند. ادامه مطلب “گزارش نشست «مصرف الکل در ایران»”

مصطفی ملکیان؛ فیلسوفی که نمی‌خواهد شرمنده‌ی انسان باشد

مصطفی ملکیان؛ فیلسوفی که نمی‌خواهد شرمنده‌ی انسان باشد

حقیقتاً برای من پاسخ به این پرسش دشوار به نظر می‌رسید. من تنها مصطفی ملکیان را از طریق آثار مکتوب و منقولش می‌شناختم. نه با او حشر و نشری داشته‌ام و نه مستقیماً در رکاب او شاگردی کرده‌ام. مصطفی ملکیان برای من حقیقتاً در مقام استاد نادیده‌ای‌ست. استادی‌ست که تنها به واسطه‌ی بودنِ معنوی‌اش با او نشست و برخاست نموده‌ام. من با ملکیانِ معنوی بیشتر عجین بوده‌ام، نه ملکیان فیزیکال. ادامه مطلب “مصطفی ملکیان؛ فیلسوفی که نمی‌خواهد شرمنده‌ی انسان باشد”

اقتدا به مسیح؛ روایتِ انجیلی و تفسیرِ نیچه‌ای

اقتدا به مسیح؛ روایتِ انجیلی و تفسیرِ نیچه‌ای

«عیسی که بود؟» پاسخگویی به اين پرسش آسان نيست. گویی عیسی، با تحقّقِ این وعدهٔ خود که «من آمده‌ام تا آتشی در زمين افروزم»، آتشی در جهان افکنده که زبانه‌های آن، زبان را هم، به سانِ هر پدیده زمینیِ دیگر، برمی‌گیرد و می‌سوزانَد. شاید از همین رو است که کارل ياسپرس، فیلسوف آلمانی قرن بیستم، آنگاه که می‌خواهد از عیسی سخن بگوید، ترجیح می‌دهد که بگوید «عیسی که نبود» تا اینکه مستقیماً بگوید «عیسی که بود». از نظر یاسپرس، عیسی «فيلسوفی نبود كه انديشه‌ای نظام‌مند داشته باشد و باورهای خود را در دستگاهی فكری نظم و سامان دهد. مصلحی اجتماعی نبود كه برای اهدافِ خود برنامه‌‌‌ٔ اقدام و عمل داشته باشد يا مردی سياسی كه بخواهد كشور را دگرگون كند و از نو بسازد. عیسی غسل تعميد نمی‌داد؛ چنانچه نه سازمانی پايه گذارد، نه امّتی و نه كليسایی. نابغه نبود، حتّی می‌توان گفت قهرمان هم نبود». ادامه مطلب “اقتدا به مسیح؛ روایتِ انجیلی و تفسیرِ نیچه‌ای”