نخستین وبینار مجموعهٔ ناقد
فراسوی تجربه‌های عجیب؛ نقد و بررسی برنامه زندگی پس از زندگی
به همت موسسه فرهنگی صدانت
ناقد: حسین بیات (کارشناس ارشد منطق و دکترای فلسفه علم، مدرس و پژوهشگر تفکر نقادانه، مدیر موسسه خانه آشنا)
جمعه، ۱۷ فروردین ۱۴۰۳
شنیدن در انکر | اسپاتیفای | کست‌باکس
با سلام و عرض ادب
بنظرم سخنران با استدلالهای غیر علمی و نارسا و در عین حال غیرمنصفانه بدنبال تخطئه برنامه زندگی پس از زندگی بود.
با سلام،
لطفاً فایل را در آپارات هم آپلود کنید.
با تشکر
سلام و درود
در آپارات هم آپلود شد
تشکر.
با سلام
در مورد صحبتهای دکتر بیات در مورد نقد ادعای علمی بودن برنامه زندگی پس از زندگی تا حدودی موافقم. تقریبا تمام برنامه ها را هم دیده ام و چندین کتاب هم در تجربه های عجیب خوانده ام. از کتاب سفر به ماورا گرفته تا مجموعه کتابهای در آغوش نور. سمپاد آقای موزون هم نیستم و به نظرم پیش فرضهای ذهنی دارند که در تدوین مشخص است. دانشجوی دکترا هستم و بسیار شکاک و با وسواس شدید در بررسی پدیده ها و البته بسیار دیرباور. اندگی هم با روش علمی و متدولوژی پژوهش تجربی آشنا هستم و دستاوردهای علم را ستایش می کنم.
نکته اینجاست که بعضی از تجربه ها طوری نیست که دیدگاه ماتریالیزم بتواند آنها را تبیین کند. به عنوان یک نمونه تجربیاتی که از سخن و رفتار دیگران در فاصله های دور خبر می دهد که با نقض موردی آقای دکتر به راحتی رفع و رجوع نمی شود. یا تجربه واقعی بودن تجربیات که آن را با خواب و رویا یا کمبود اکسیژن و … به شدت متفاوت می کند. موضوع دیگر تغییر احوالات و رفتارهای جدی بسیاری از افراد پس از تجربه است که نشان از تجربه ای متفاوت را گواهی می دهد و با ذکر چند مورد متفاوت اصل موضوع را نمی توان زیر سوال برد. خصوصا که این افراد به رغم دانستن تبعاتی که در جامعه ممکن است برایشان پیش بیاید حاضر به گفتگو شده اند و می تواند گواهی بر ادراک واقعی بودن تجربه واقعی شان داشته باشد.
موضوع قابل ذکر دیگر این است که از عدم اثبات فرضیه ها تا کنون نمی توان فقدان پدیده را به طور قطع نتیجه گرفت. همواره احتمال تایید فرضیه ها در آینده و ایجاد جریان اصلی دیگری یا شیفت پارادایم وجود دارد. در تاریخ علم بسیار پیش امده است که حتی تایید فرضیه ها به کرات هم در باور افراد مخالف تغییری ایجاد نمی کند و تنها گذشت زمان طولانی است که موجب شده تا باورها عوض شود.
به علاوه علم در مورد گزاره های ابطال پذیر سخن می گوید. به قول ریمون کیوی: “هنوز هم غالباً گزاره هایی رد نشدنی با تحقیری تحکم آمیز در حق کسانی که آنها را پیش از تجربه نمی پذیرند به گوش می رسد”.
به نظرم آقای دکتر بیات مخالف دیدگاه آقای موزون که از دیدگاه دوئالیزم برنامه ای می سازند که ضعفهای متعددی دارد و از علم استفاده گزینشی می کند از دیدگاه ماتریالیزم ورود می کنند و در تلاش برای اثبات این دیدگاه پیش فرض از روش تقلیل گرایی یا خدشه موردی به تجربه های متعدد بیان شده و بیان بخشی از علم استفاده می کنند که به گمانم موفقیت امیز نبود. فردی مانند پل دیویس که کتاب بنیانی علمی برای جهانی عقلانی را نوشته و خداباور هم نیست منصفانه از تجربیات دوستان دانشمند خود در الهام گرفتن برای ساخت نظریه خود گزارش می دهد و آنها را رد نمی کند و همچنان معتقد به علم و عقلانیت باقی می ماند.
حقیقت می تواند آمیخته و یا حتی ورای نظرات دو طیف باشد به شرطی که ذهن را باز بگذاریم و در این راه باید مراقب خرافه گویی یا منفعت طلبی افرادی که از دیدگاه دوگانه روح/جسم سواستفاده می کنند و نیز افرادی که اسطوره علم ( ونه علم گرایی) را پرستش می کنند باشیم.
در پایان هم از دکتر بیات تشکر می کنم که نظراتشان را بیان کردند و امیدوارم این سخنان فتح بابی باشد برای گفتگوی دو طیف تا بیشتر بدانیم و بیندیشیم.
اگرچه وظیفه بنده نیست اما از آقای محمد تشکر میکنم که نظر و نقدشون رو کامل و با جزییات بیان کردند. لذا اگر ممکنه درخصوص اون قسمت از نظراتشون که تبعات در جامعه رو مطرح کردن لطفا شفاف توضیح بدن که آیا واقعی بودن یک ادراک با واقعی بودن این تجربه ادراک برابر هست؟ وآیا از نظر ایشون صادق بودن یک فرد در بیان تجربه و ادراکاتش دلیلی بر درستی اون تجبه و ادراک هست؟ به نظر بنده عدم توجه به نحوه ایجاد ادراک در ذهن و نیز عدم توجه به نحوه تحلیل یک فرد از تجربیاتش (که در چارچوب مشخص ذهنی همان فرد با انبوهی از پیش فرضها و جوابهای آماده ایجاد میشود) باعث شده تا اقای محمد دچار خطا شونده که اگر لازم میدونن لطفا دفاع کنن
هر که را اسرار عشق آموختند/ قفل کردند و دهانش دوختن
من خودم معتقد به امور ماورایی هستم و فکر میکنم اسرار جهان بی نهایت است و هیچوقت هم این سارار کشف نخواهد شد و ولی در مورد اینگونه ادعاها همیشه شک دارم