دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: “کشور ما همواره دستخوش جنبش‌های متفاوت بود از جنبش تنباکو تا جنبش سبز که البته در این میان جنبش‌هایی مانند مشروطه، نهضت ملی شدن صنعت نفت، انقلاب مردم ایران در سال پنجاه و هفت و حماسه دوم خرداد ۷۶ را پشت سر گذاشته است” این جمله را دکتر مصطفی مهرآیین استاد دانشگاه و جامعه شناس فرهنگ در برنامه اصل ۲۷ مطرح می‌کند و می‌گوید: کشور ما انباشتی از این اتفاق هاست که در تاریخ با گسست زیادی روبرو بوده و نتوانسته مسیر خود را خطی و مستمر ادامه دهد.
او به این اتفاق ها، این را هم اضافه می‌کند که کشور آنقدر درگیر این جنبش‌ها بوده که اندیشمندان و صاحبان فکر و حتی سیاستمداران آن فرصتی برای اندیشه و تفکر برای حل مشکلات نداشتند البته این را هم باید بدانید که کشور نیروی متفکر علمی و متخصص هم به اندازه کافی نداشت.
مهرآیین درباره دلیل پشت پرده اتفاق‌های کشور یک تعبیر جالب دارد و می‌گوید: دعوایی که این روز‌ها در کشور رخ داده دعوای میان دو تفکر است که می‌توان به زبان ساده‌تر شبیه به دعوای بین پدر و مادر است.
به گفته این جامعه‌شناس، نظام سیاسی کشور در همان سال‌های اول انقلاب به سمت جامعه تک‌صدایی رفت و نیرو‌های مذهبی به سرعت جای نیرو‌های سیاسی صاحب اندیشه را گرفتند و سایر افراد را به طرق مختلف حذف یا سرکوب کردند.
این استاد دانشگاه می‌افزاید: در دولت خاتمی چه اتفاقی می‌افتد که گفتگوی تمدن‌ها شکل می‌گیرد، اما با تفکر دولت بعدی یعنی احمدی نژاد رنگ و بوی آن را با به میان آوردن گفتگوی یک سویه با منجی جهان تغییر می‌دهد.
مهرآیین با اشاره به اینکه در شرایط کنونی دولت باید بیاید حقایق را بیان کند، تنها راه برون‌رفت از این مخمصه را در همین تفکر و نگاه می‌بینید و می گوید: در حال حاضر همه دولت را یک دولت دروغگو می‌دانند، زیرا هیچ وقت حقایق به مردم گفته نشده یعنی نگفتند که مهسا را ما کشتیم یا نکشتیم نیکا شاکرمی را ما کشتیم یا ما نکشتیم و بعد ماجرا به این سمت و سو بردند که کودک بلوچی اسلحه داشته است، اما واقعیت این بود که کودک بلوچی حتی سنگ هم نداشت.
.
.
گفتگوی دیدارنیوز با مصطفی مهرآیین درباره‌ی جنبش‌های درون ایران | آبان ۱۴۰۱
.
.
منبع: تلویزیون دیدارنیوز
.
.
مشاهده فیلم این گفتگو در یوتیوب
.
.
صدانت عزیز،
سلام دوستان گرامی
چرا در باره‌ی پدیده‌ی مستقل، سنجیده کار، تمام وقت و مهجور و غریبِ سعید مدنی که، فقط جامعه شناسی می کند ولاغیر، سکوتی غیرعادی کرده اید.
آیا ارزش اندیشه و گفتمان بدیع او از بحث‌های جناب رنانی و بسیاری دیگر از اهالی جریان غالب کمتر است؟
اتفاقا او هم مثل میثمی به مصداق ها هم کمتر می پردازد و به خط مشی ها نظر دارد.