در درس‌گفتارهای «قضاوت نقادانه و باور به توطئه» بنا نیست توضیح داده شود که چه چیزهایی توهم توطئه هستند و چه چیزهایی قضاوت درست. بلکه قصد این است که نشان داده شود فرآیند تصمیم‌گیری ذهن و فرآیند کارکرد ذهن و مغز در اینگونه موارد چگونه است و چرا برخی برداشتشان از یک رویداد توطئه‌گونه است و برخی خیر. چه چیزی در ذهن این افراد می‌گذرد که به به روایت‌های غیررسمی باور دارند؟ در هر رویدادی ما یک روایت و توصیف رسمی داریم که همه چیز آشکار است و ساده به نظر می‌رسد اما توصیف غیررسمی آن رویداد پیچیده‌تر است و عناصر و دست‌های پنهانی وجود دارد. مثلاً با توجه به رویدادهای اخیر، این پرسش مطرح شده که آیا ویروس کرونا دست‌‌ساخت عده‌ای بوده؟ یا این‌که این‌ها بدبینی است و اساساً افراد خاصی ویروس را نساخته‌اند؟ این قبیل باورهای توطئه در بسیاری از عرصه‌های زندگی وجود دارد. مثلاً در مسائل اقتصادی نیز این باور وجود دارد که عده‌ای با هدف و نیت خاص بازار را اداره می‌کنند. هدف این درس‌گفتارها این نیست که گفته شود کدام دیدگاه درست است و کدام غلط، بلکه در این درس‌گفتارها نشان داده می‌شود که در مغز و ذهن انسان چه می‌گذرد که انسان‌ها چنین برداشت‌هایی می‌کنند.
.
.
درس‌گفتارهای «قضاوت نقادانه و باور به توطئه» از آذرخش مکری
.
هر قسمت از این درس‌گفتارها حدود ۲۰ دقیقه است.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
اگر باور به وجود سناریو در پس کردار مردم و پیامدهای آن ، بی مصداق و گواه بود ، در گستره جهانی تسری نمی یافت و دائماً بازتولید نمی شد . تداوم و تحکیم اعتقاد به دخالت عمدی رخدادها مستند به تجربه است و بسیاری از منتقدان « فرضیه توطئه » هم خود بدان گرایش دارند و گاهی به عنوان ابزار فریب بدان متوسل می شوند .
غیر اخلاقی ترین عادت بشر اینست که مدام و بی وقفه، در باره هرکس و پیش از آنکه بفهمد ودرک کند قضاوت می کند. این آمادگی پرشور برای قضاوت کردن، نفرت انگیزترین حماقت و مخرب ترین شرارتهاست !
وصیت خیانت شده/ میلان کوندرا