نویسنده: رضا ایرانمنش

دانش اقتصاد در عین حال که شاید موفق‌ترین دیسیپلین علمی در علوم اجتماعی باشد با این مشکل مواجه است که روز به روز از قدرت مفاهمه و هم زبانی با توده مردم دور می‌شود. مقالات اقتصادی دیگر تفاوتی با نوشته رشته مهندسی برق ندارند و تمام آنها از ابتدا تا انتها سرشار از فرمول‌های سخت […]

دوست گرامی و اندیشمند دکتر آرش نراقی، در گفتار و نوشتاری تحت عنوان «روشنفکری دینی و نقش آن در آینده سیاسی ایران»کوشیده‌اند، صورت‌بندی روشنی از دیدگاه‌های دو تن از نواندیشان دینی برجسته و معاصر ایران (آقایان دکتر عبدالکریم سروش و دکتر محسن کدیور) در مورد حکومت مطلوب ارائه کنند. پس از آن تلاش کرده‌اند نسبت […]

در هر ترم تحصیلی، من در دانشگاه نیوهمپشایر به دانشجویان دوره‌ی کارشناسی، «فلسفه‌ی علم» درس می‌دهم. اکثر دانشجویانی که این درس را بر می‌دارند دلیل انتخاب‌شان فقط گذراندن واحدهای عمومی اجباری است، و بیشترِ آن‌ها پیش از این هرگز به یک کلاس فلسفه نرفته‌اند.

کانورسیشن — هر سال می‌کوشم دست‌کم یک بار، دو چیز را روی دانشجویانم امتحان کنم. نخست آن‌که آنان را «فیلسوف!» خطاب می‌کنم؛ تعبیری که چندان جدی نیست، اما امیدوارم باعث تشویق آنان به فراگیری فعال شود. دوم، این بحث را پیش می‌کشم: «مطمئناً این عبارت را شنیده‌اید که ’هرکسی حق دارد نظری داشته باشد و اظهارش […]

از زمان دریافت خبر حادثۀ فاجعه‌بار دخترمان «آتنا اصلانی» مدام این شعر شاملو در ذهنم تکرار می‌شود: بر زمینه ی سُربیِ صبح سوار خاموش ایستاده است … «خدایا خدایا! سواران نباید ایستاده باشند هنگامی که حادثه اخطار می‌شود… کنارِ پرچینِ سوخته دختر خاموش ایستاده است و دامنِ نازکش در باد تکان می‌خورد خدایا خدایا …» […]

نسبی گرایی اخلاقی معمولا سه مدعا دارد: اخلاق تغییر می کند، ذهنی و فردی است. بنابراین برای نسبی گرا اخلاق با گذر زمان تغییر می کند. همچنین هیچ چیز خوب یا بدی وجود ندارد، افکار ما است که چیزی را خوب یا بد می کند. اخلاق فردی است یعنی برای هر کس تفاوت می کند. […]

اشاره. طی سالیانِ اخیر، در برخی از مقالاتم در حوزۀ نواندیشی دینی، با وام کردنِ مفهوم « شباهت خانوادگی»[1] از فلسفۀ ویتگنشتاین و برکشیدنِ آموزه های نومینالیستی، به نقد تلقیِ ذات گرایانه از دین همت گمارده ام.[2] در این میان، خصوصا در ماه های اخیر، با پرسش های متعددی دربارۀ حدود و ثغور موضع نومینالیستیِ […]

جان مکی در کتاب Ethics: Inventing Right and Wrong  سعی دارد نشان دهد که ارزش‌های عینی وجود ندارند. هرچند که تمرکز او در این کتاب بیشتر روی ارزش‌های اخلاقی است، از آنجایی که در کتاب او عنوان شده استدلال‌های او در مورد اخلاق در مورد زیبایی هم صدق می کند، در این یادداشت علاوه بر […]