تلاش برای فهمِ ماهیت انسان و چگونگی کارکرد ذهن و روان او، پیشینه‌ای چندهزارساله دارد. بسیاری از متفکران و فلاسفه در طول تاریخ کوشیده‌اند توصیفی از انسان ارائه دهند و بر اساس آن، به توصیه‌های اخلاقی، حقوقی، اجتماعی، سیاسی و دیگر حوزه‌ها بپردازند. بسیاری از آموزه‌ها و نظریات (از جمله آرمان‌شهرهای پیشنهاد شده توسط متفکران مختلف)، مبتنی بر این پرسش بنیادین هستند که “انسان چیست؟”. از این رو، یکی از مهم‌ترین شیوه‌های ارزیابی این نظریات، نقد انسان‌شناسیِ مفروض در پسِ آن‌ها است. علت شکست بسیاری از این نظریات را می‌توان در این دانست که بر فهم نادرستی از انسان مبتنی بوده‌اند؛ گویی که نظریه‌پرداز، توصیه‌های خود را نه برای انسان واقعی، بلکه برای موجودی خیالی که صرفاً در تصور او وجود داشته، ارائه کرده است.
با شکل‌گیری علم تجربی مدرن و استفاده از روش علمی برای مطالعه ذهن، روان و رفتار انسان، روان‌شناسان و متخصصان علوم شناختی به یکی از مدعیان اصلی نظریه‌پردازی در باب ماهیت انسان تبدیل شده‌اند. در سلسله گفت‌وگوهای «آدمی»، به موضوعات مختلفی در حوزه ذهن، روان و رفتار انسان می‌پردازیم و می‌کوشیم خوانشی از انسان ارائه دهیم که بر پایه یافته‌ها و نظریات جدید روان‌شناسی تجربی و علوم شناختی استوار باشد.
.
.
موضوع اول: هویت (بخش اول)
گفتگوی احمد لطفی با دکتر جواد حاتمی
.
ادامه دارد…
.
.