کلی مک گونیگال: چطور با استرس دوست بشیم؟

من باید یه اعترافی بکنم، اما اول از شما می‌خوام که شما هم یه اعتراف کوچیک بکنید . من فقط می‌خوام دستتون رو بالا ببرید،

اگر شما در سال گذشته استرس نسبتا کمی رو تجربه کردید. کسی هست؟

در مورد میزان متوسطی از استرس چطور؟

چه کسی استرس خیلی زیادی رو تجربه کرده؟ بله، منم همین طور.

اما این اعتراف من نیست. اعتراف من اینه که : من یک روانشناس سلامت هستم، و وظیفه ی من کمک به مردم هست تا شادتر و سالم تر باشند. اما می‌ترسم چیزی که برای ده سال آموزش می‌دادم بیشتر زیان داشته تا سود، و اون راجع به استرس بوده. سال ها به مردم می‌گفتم، استرس شما رو بیمار می‌کنه. باعث افزایش ریسک همه چیز میشه، از یه سرماخوردگی معمولی گرفته تا بیماری های قلبی عروقی در واقع، من استرس رو به یه دشمن تبدیل کردم. اما بعد نظرم راجع بهش عوض شد، و امروز، می‌خوام نظر شما رو عوض کنم.

اجازه بدید با تحقیقی که منو به تجدید نظر در مورد برخورد با استرس واداشت شروع کنم. این تحقیق سی هزار بزرگسال رو در امریکا برای هشت سال مورد برسی قرار داد، و اون ها با پرسیدن اینکه ” چقدر استرس در سال گذشته تجربه کردید؟ ” شروع کردند. و بعد پرسیدند، ” آیا باور دارید که استرس برای سلامتی شما زیان آور است؟ “ و بعد اون ها از آمار مرگ و میر استفاده کردند تا بفهمند چه کسی مرده.

(خنده)

خب. اول خبرهای بد. افرادی که استرس خیلی زیادی رو درسال گذشته تجربه کرده بودند ۴۳ درصد افزایش خطر مرگ رو داشتند. اما این فقط برای کسانی بود که باور داشتند استرس برای سلامتی زیان آوره. (خنده) کسانی که استرس زیادی رو تجربه کرده بودند اما عقیده ای بر مضر بودن اون نداشتند دیگه احتمال مرگ و میرشون اونقدر نبود. در واقع، اون ها کمترین ریسک مردن رو داشتند میان تمام افراد حاضر در این تحقیق، حتی در بین کسانی که استرس نسبتا کمی رو داشتند.

مطالعات امروز تخمین می‌زنند در هشت سالی که مرگ و میر ها رو پیگیری می‌کردند، ۱۸۲٫۰۰۰ امریکایی به صورت نابهنگام مرده اند، نه بخاطر استرس داشتن، بلکه به دلیل باور به اینکه استرس برای شما مضر است. (خنده) این برای بیش از ۲۰٫۰۰۰ مرگ در سال صدق می‌کنه . خب، اگه این ارزیابی درست باشه باور داشتن به بد بودن استرس برای شما، تبدیل میشه به پانزدهمین دلیل مرگ در امریکا، در سال گذشته و افراد بیشتری رو می کشه تا سرطان پوست ایدز و قتل.

(خنده)

شما می‌تونید ببینید چرا این تحقیق من رو ترسوند! من اینجا کلی انرژی صرف می‌کردم که به مردم بگم استرس برای سلامتیشون زیان آوره.

بنابراین این تحقیق من رو غافلگیر کرد: آیا تغییر عقیده نسبت به استرس شما رو سالم تر می‌کنه؟ و اینجاست که علم میگه بله. وقتی تو می‌تونی ذهنت رو راجع به استرس عوض کنی، می‌تونی پاسخ بدنت رو هم به استرس تغییر بدی

حالا برای توضیح عملکردش من می‌خوام شما وانمود کنید که در یک مطالعه که برای استرس دادن طراحی شده شرکت می‌کنید. اسمش هست آزمون استرس جمعی شما به یک آزمایشگاه می‌آیید و به شما می‌گن که باید در پنج دقیقه یک سخنرانی بدون آمادگی قبلی در مورد نقاط ضعف شخصیتی تون داشته باشید در برابر یک هیئت متخصص ارزیابی که درست رو به روی شما نشستند، و برای اطمینان از اینکه فشار رو احساس می‌کنید، اونجا نورپردازی شده و یه دوربین روی صورت شما قرار داره یه چیزی شبیه این و تیم ارزیابی تعلیم داده شدن تا به شما بازخورد دلسرد کننده بدهند مثل این

(خنده)

الان به اندازه ی کافی روحیه تون رو باختید، وقت قسمت دوم شده: یک تست ریاضی. و بدون اطلاع شما، کسی که آزمون می‌گیره تعلیم داده شده تا شما رو حین انجام تست اذیت کنه. خب مامی‌خوایم این رو با هم انجام بدیم. جالب میشه. واسه من.

خب. من می‌خوام همتون وارونه بشمارید از ۹۹۶ در بازه ی هفت شما با صدای بلند می‌شمرید به سریع ترین شکلی که می‌تونید، با ۹۹۶ شروع میکنید. برو! (حضار در حال شمارش) تندتر بشمار. تندتر لطفا”. خیلی آهسته می‌شمارید. ایست، ایست، ایست اون آقا اشتباه کرد.دوباره از نو می‌شماریم. (خنده) شما تو این کار خیلی ماهر نیستید، این طور نیست؟ خب، پس شما فهمیدید اوضاع چه جوریه. الان، اگر شما واقعا” توی این مطالعه بودید احتمالا” کمی استرس گرفته بودید. ممکن بود تپش قلب می‌گرفتید، سریع تر نفس می‌کشیدید، شاید شروع به عرق کردن می‌کردید. و طبیعتا ما این تغییرات جسمی رو به عنوان تشویش و اضطراب قلمداد می‌کنیم یا علائمی که نشون میدن ما خیلی خوب از عهده ی استرس بر نمی‌آیم.

ولی در عوض، چی میشه اگه این علائم رو به عنوان نشانه هایی که بدن شما نیرو گرفته تا شما رو آماده کنه برای رویارویی با این چالش، در نظر بگیریم؟ این دقیقا چیزی بود که به شرکت کننده ها در تحقیقی که در دانشگاه هاروارد انجام شد، گفته شده بود. قبل از اینکه اون ها آزمون استرس جمعی رو انجام بدن آموزش دیده بودند که استرس شون رو به عنوان یه عامل مفید ببینند. اون تپش قلب داره آماده ات می‌کنه برای اقدام طوری نیست اگه سریع تر نفس می‌کشی. این باعث میشه اکسیژن بیشتری به مغزت برسه. و شرکت کننده هایی که یاد گرفته بودند چه طور به نشانه های استرس به عنوان عوامل مفید و کمک کننده برای اجراشون نگاه کنند، استرس کم تری داشتند، بی قراریِ کم تر، اعتماد به نفس بیشتر، اما چیزی که بیشتر از همه منو مجذوب خودش کرد اینه که چطور عکس العمل فیزیکی بدن اون ها به استرس تغییر کرد. در عکس العمل معمولی استرس، ضربان قلب شما اقزایش پیدا می‌کنه، و رگ های شما منقبض می‌شن. مثل این. و این یکی از پاسخ هاست وقتی استرس شدید با بیماری های قلب و عروق مرتبط هست. همیشه در این شرایط بودن برای سلامتی اصلا” خوب نیست. ولی در این تحقیق، وقتی شرکت کننده ها دیدشون رو نسبت به استرس به طور مثبت تغییر داده بودند، عروق خونی اون ها به این شکل آرام باقی ماند. قلبشون همچنان تند می‌تپید، ولی این وضعیت قلبی و عروقی خیلی سالم تر هست. در واقع اتفاقی که می‌اقته خیلی شبیه لحظاتی هست که لذت و شجاعت رو تجربه می کنیم. بیش از یک عمر تجربه استرس زا، همین یک تغییر بیولوژیک می‌تونه تفاوت ایجاد کنه بین یک حمله قلبی ناشی از استرس در سن پنجاه سالگی و سالم زندگی کردن تا نود سالگی. و این رو علم جدیدِ استرس آشکار کرده، که طرز فکر شما نسبت به استرس اهمیت داره.

بنابراین هدف من به عنوان یک روانشناس سلامت تغییر کرده. دیگه قصد ندارم شما رو از شر استرس رها کنم، می‌خوام شما رو در مواجهه با استرس بهتر کنم. و الان یکمی انجامش دادیم. اگه شما دستتون رو بالا بردید و گفتید که استرس خیلی زیادی در سال گذشته داشتید، ما می‌تونیم زندگیتون رو نجات بدیم، چون خوشبختانه دفعه ی بعد که از استرس تپش قلب گرفتید، این سخنرانی رو به یاد می‌آورید و با خودتون فکر می‌کنید، این بدن منه… داره به من کمک می‌کنه که از پس این چالش بر بیام. و هنگامی که به استرس این نگاه رو داشته باشید، بدنتون شما رو باور می‌کنه، و پاسخ به استرس شما سالم تر خواهد بود.

خب گفتم که بعد از داشتن ده سال استرس اهریمنی که باید خودم رو ازش رها کنم، پس ما یک عمل دیگه خواهیم داشت. می‌خوام راجع به یکی دیگه از ناشناخته ترین خصوصیت های واکنش به استرس براتون بگم، ایده اینجاست که : استرس شما رو اجتماعی می‌کنه.

برای درک کردن این وجه استرس، باید راجع به هورمونی به نام “اکسیتوسین” صحبت کنیم، و می‌دونم که قبل از این به اکسیتوسین به عنوان یک هورمون به اندازه کافی توجه شده. یه اسم جالب دیگه هم داره : هورمون نوازش به خاطر اینکه وقتی کسی رو در آغوش می‌گیرید، میزانش افزایش پیدا می‌کنه اما این بخش کوچکی از کارایی اکسیتو سینˏ اکسیتوسین یک هورمون عصبی است. که غریزه ی اجتماعی بودن مغز شما رو تنظیم می‌کنه. شما رو تشویق میکنه که کارهایی رو برای تقویت روابط نزدیکتون انجام بدید. اکسیتوسین به شما تمایل برای ارتباط فیزیکی میده با دوستان و خانواده تون. همدلی شما رو با دیگران افزایش میده. حتی باعث میشه ترغیب بیشتری پیدا کنید برای کمک کردن و حمایت کسانی که براشون اهمیت قائل هستید. حتی برخی افراد پیشنهاد دادن که ما باید اکسیتوسین بکشیم (مثل نوعی مواد مخدر مصرف کردن) تا مهربان تر و دلسوزتر بشیم. اما اینجا چیزی که بیشتر مردم درمورد اکسیتوسین نمی‌دانند اینه که اکسیتوسین هورمون استرس است غده هیپوفیز شما اون رو بیرون می‌ریزه به عنوان بخشی از علائم پاسخ به استرس. مانند آدرنالین که باعث تپش قلب شما می‌شهاکسیتوسین در پاسخ به استرس شما سهم زیادی داره. و وقتی اکسیتوسین در پاسخ به استرس ترشح میشه، به شما انگیزه میده تا جویای حمایت بشید. پاسخ طبیعی بدن شما به استرس شما رو تحریک می‌کنه تا احساستون رو با یک نفر درمیان بگذارید بجای اینکه اونو توی خودتون بریزید. پاسخ استرس شما می‌خواد مطمئن بشه که وقتی یه آدم دیگه در زندگی شما، با مشکلات درگیره، شما متوجه می شید و بنابراین شما می‌تونید از هم حمایت کنید. وقتی زندگی دشوار است، پاسخ استرس شما می‌خواد شما در میان افرادی باشید که شما رو دوست دارند.

پس دانستن این رفتار استرس چگونه باعث میشه شما سالم تر باشید؟ خب، اکسیتوسین فقط مغز شما رو تحت تاثیر قرار نمی‌ده. بلکه روی بدن شما هم تاثیر داره، و یکی از اصلی ترین اون نقش ها اینه که از سیستم قلب و عروق شما رو در برابر اثرات استرس محافظت می‌کنه. یک جور ضد التهاب طبیعی هست. همچنین کمک میکنه رگ های خونی شما در حین استرس داشتن آرام و عادی باقی بمونن. اما تاثیر مورد علاقه ی من درواقع اونی هست که روی قلب واقع میشه قلب شما گیرنده هایی برای این هورمون داره، و اکسیتوسین به احیاء کردن سلول های قلب کمک می‌کنه و هرگونه آسیب ناشی از استرس رو بهبود می‌بخشه. این هورمون استرس، قلب شما رو تقویت می‌کنه، و نکته ی جالب این هست که تمام این مزیت های فیزیکی اکسیتوسین به واسطه روابط اجتماعی و حمایت دیگران تقویت می‌شوند، بدین ترتیب که وقتی شما تحت استرس به دیگران می‌پیوندید، چه برای جستجوی حمایت و چه برای یاری رساندن به بقیه، هورمون بیشتری رو آزاد می‌کنید، پاسخ بدن شما به استرس سالم تر میشه، و درواقع سریع تر بهبود پیدا می‌کنه. به نظر من این فوق العاده س، که پاسخ استرس شما یک مکانیزم درونی برای انعطاف پذیر کردن استرس داره و اون مکانیزم روابط انسانی هست.

می‌خوام با گفتن درمورد یک تحقیق دیگه صحبتم رو تمام کنم. توجه کنید، چون این تحقیق می‌تونه جون کسی رو نجات بده. این مطالعه حدود هزار فرد بالغ رو در امریکا در بر می‌گیره، اون ها بین ۳۴ تا ۹۳ سال سن دارند، و از اون ها پرسیده شده “چقدر استرس در سال گذشته تجربه کردید؟” همچنین “چقدر زمان رو برای کمک به دوستان، همسایگان و افراد درون جامعه تون سپری کردید؟” سپس اون ها از آمار رسمی در پنج سال بعد استفاده کردند تا بفهمند چه کسی مرده.

خب، اول خبرهای بد : هر تجربه ی پر تنش در زندگی، مثل مشکلات مالی یا بحران های خانوادگی، خطر مردن رو ۳۰ درصد افزایش داده.اما — و امیدوارم که توقع یک “اما” رو الان داشتید — اما این آمار برای همه صدق نمی‌کرد. افرادی که به توجه و حمایت از دیگران وقت گذراندند هیچ افزایش خطر مرتبط با استرسی رو نشون ندادن. صفر. اهمیت و توجه به دیگران حالت انعطاف پذیری رو ایجاد کرد. بنابراین دوباره می‌بینیم که علائم مخرب استرس بر سلامتی شما اجتناب ناپذیر نیستند. این که چطور فکر می‌کنید و چطور عمل می‌کنید می‌تونه تجربه ی شما رو در قبال استرس دگرگون کنه. وقتی شما انتخاب می‌کنید که پاسخ به استرس تون رو مفید ببینید، شما یک مدل زیستی شجاعت می‌سازید. و وقتی شما انتخاب می‌کنید که هنگام استرس با دیگران ارتباط برقرار کنید، انعطاف پذیری به وجود می‌آورید. الان لزوما تجربیات پر استرس تری در زندگیم نمی‌خوام، اما این علم درک جدیدی برای قدردانی از استرس به من داده. استرس، به ما دسترسی به قلب هامون رو میده. قلب مهربانی که لذت و معنا رو در ارتباط با دیگران کشف می‌کنه و همین طور تپش فیزیکی قلب شما، خیلی سخت داره کار می‌کنه تا به شما انرژی و قدرت بده، و وقتی تو انتخاب می‌کنی که استرس رو این گونه ببینی، نه تنها در استرس مهارت پیدا می‌کنی، بلکه داری ادعای بزرگی می‌کنی داری میگی که اعتماد به نفس این رو داری که از پس چالش های زندگی بر بیای، و به یاد میاری که نباید تنهایی باهاشون مقابله کنی.

متشکرم.

(تشویق)

کریس اندرسون: چیزی که داری به ما میگی خیلی شگفت انگیزه. به نظرم فوق العادس که باور درمورد استرس می‌تونه تغییر زیادی در امید به زندگی ایجاد کنه. چطور ممکنه به یک توصیه تبدیل بشه، مثل وقتی که کسی داره برای شیوه ی زندگی اش تصمیم می‌گیره بین مثلا یک شغل پر استرس و یک شغل کم استرس، آیا اهمیت داره چه انتخابی می‌کنند؟ آیا انتخاب شغل پر استرس به همون اندازه عاقلانه است وقتی تو این باور رو داری که میتونی یه جورایی از پسش بر بیای؟

کلی مک‌گونیگال: بله، و چیزی که ما ازش مطمئنیم اینه که جستجوی یک مفهوم در زندگی برای سلامتی بهتره از تلاش برای دوری کردن از زحمت و دردسر. پس به نظر من این واقعا بهترین راه برای تصمیم گرفتن هست، اینکه بری دنبال چیزی که به زندگیت معنی میده بریم و بعد به خودت اعتماد داشته باشی که از پس استرس اون بر می‌آیی.

کریس اندرسون: خیلی ممنون، کلی. خیلی جالبه. کلی: متشکرم

(تشویق)

I have a confession to make. But first, I want you to make a little confession to me. In the past year, I want you to just raise your hand if you’ve experienced relatively little stress. Anyone?

How about a moderate amount of stress?

Who has experienced a lot of stress? Yeah. Me too.

But that is not my confession. My confession is this: I am a health psychologist, and my mission is to help people be happier and healthier. But I fear that something I’ve been teaching for the last 10 years is doing more harm than good, and it has to do with stress. For years I’ve been telling people, stress makes you sick. It increases the risk of everything from the common cold to cardiovascular disease. Basically, I’ve turned stress into the enemy. But I have changed my mind about stress, and today, I want to change yours.

Let me start with the study that made me rethink my whole approach to stress. This study tracked 30,000 adults in the United States for eight years, and they started by asking people, “How much stress have you experienced in the last year?” They also asked, “Do you believe that stress is harmful for your health?” And then they used public death records to find out who died.

(Laughter)

Okay. Some bad news first. People who experienced a lot of stress in the previous year had a 43 percent increased risk of dying. But that was only true for the people who also believed that stress is harmful for your health.

(Laughter)

People who experienced a lot of stress but did not view stress as harmful were no more likely to die.In fact, they had the lowest risk of dying of anyone in the study, including people who had relatively little stress.

Now the researchers estimated that over the eight years they were tracking deaths, 182,000 Americans died prematurely, not from stress, but from the belief that stress is bad for you.

(Laughter)

That is over 20,000 deaths a year. Now, if that estimate is correct, that would make believing stress is bad for you the 15th largest cause of death in the United States last year, killing more people than skin cancer, HIV/AIDS and homicide.

(Laughter)

You can see why this study freaked me out. Here I’ve been spending so much energy telling peoplestress is bad for your health.

So this study got me wondering: Can changing how you think about stress make you healthier? And here the science says yes. When you change your mind about stress, you can change your body’s response to stress.

Now to explain how this works, I want you all to pretend that you are participants in a study designed to stress you out. It’s called the social stress test. You come into the laboratory, and you’re told you have to give a five-minute impromptu speech on your personal weaknesses to a panel of expert evaluators sitting right in front of you, and to make sure you feel the pressure, there are bright lights and a camera in your face, kind of like this.

(Laughter)

And the evaluators have been trained to give you discouraging, non-verbal feedback, like this.

(Exhales)

(Laughter)

Now that you’re sufficiently demoralized, time for part two: a math test. And unbeknownst to you, the experimenter has been trained to harass you during it. Now we’re going to all do this together. It’s going to be fun. For me.

Okay.

(Laughter)

I want you all to count backwards from 996 in increments of seven. You’re going to do this out loud,as fast as you can, starting with 996. Go!

(Audience counting)

Go faster. Faster please. You’re going too slow.

(Audience counting)

Stop. Stop, stop, stop. That guy made a mistake. We are going to have to start all over again.

(Laughter)

You’re not very good at this, are you? Okay, so you get the idea. If you were actually in this study,you’d probably be a little stressed out. Your heart might be pounding, you might be breathing faster, maybe breaking out into a sweat. And normally, we interpret these physical changes as anxiety or signs that we aren’t coping very well with the pressure.

But what if you viewed them instead as signs that your body was energized, was preparing you to meet this challenge? Now that is exactly what participants were told in a study conducted at Harvard University. Before they went through the social stress test, they were taught to rethink their stress response as helpful. That pounding heart is preparing you for action. If you’re breathing faster, it’s no problem. It’s getting more oxygen to your brain. And participants who learned to view the stress response as helpful for their performance, well, they were less stressed out, less anxious, more confident, but the most fascinating finding to me was how their physical stress response changed.

Now, in a typical stress response, your heart rate goes up, and your blood vessels constrict like this.And this is one of the reasons that chronic stress is sometimes associated with cardiovascular disease. It’s not really healthy to be in this state all the time. But in the study, when participants viewed their stress response as helpful, their blood vessels stayed relaxed like this. Their heart was still pounding, but this is a much healthier cardiovascular profile. It actually looks a lot like what happens in moments of joy and courage. Over a lifetime of stressful experiences, this one biological change could be the difference between a stress-induced heart attack at age 50 and living well into your 90s. And this is really what the new science of stress reveals, that how you think about stress matters.

So my goal as a health psychologist has changed. I no longer want to get rid of your stress. I want to make you better at stress. And we just did a little intervention. If you raised your hand and said you’d had a lot of stress in the last year, we could have saved your life, because hopefully the next time your heart is pounding from stress, you’re going to remember this talk and you’re going to think to yourself, this is my body helping me rise to this challenge. And when you view stress in that way, your body believes you, and your stress response becomes healthier.

Now I said I have over a decade of demonizing stress to redeem myself from, so we are going to do one more intervention. I want to tell you about one of the most under-appreciated aspects of the stress response, and the idea is this: Stress makes you social.

To understand this side of stress, we need to talk about a hormone, oxytocin, and I know oxytocin has already gotten as much hype as a hormone can get. It even has its own cute nickname, the cuddle hormone, because it’s released when you hug someone. But this is a very small part of what oxytocin is involved in.

Oxytocin is a neuro-hormone. It fine-tunes your brain’s social instincts. It primes you to do things that strengthen close relationships. Oxytocin makes you crave physical contact with your friends and family. It enhances your empathy. It even makes you more willing to help and support the people you care about. Some people have even suggested we should snort oxytocin… to become more compassionate and caring. But here’s what most people don’t understand about oxytocin. It’s a stress hormone. Your pituitary gland pumps this stuff out as part of the stress response. It’s as much a part of your stress response as the adrenaline that makes your heart pound. And when oxytocin is released in the stress response, it is motivating you to seek support. Your biological stress responseis nudging you to tell someone how you feel, instead of bottling it up. Your stress response wants to make sure you notice when someone else in your life is struggling so that you can support each other. When life is difficult, your stress response wants you to be surrounded by people who care about you.

Okay, so how is knowing this side of stress going to make you healthier? Well, oxytocin doesn’t only act on your brain. It also acts on your body, and one of its main roles in your body is to protect your cardiovascular system from the effects of stress. It’s a natural anti-inflammatory. It also helps your blood vessels stay relaxed during stress. But my favorite effect on the body is actually on the heart.Your heart has receptors for this hormone, and oxytocin helps heart cells regenerate and heal from any stress-induced damage. This stress hormone strengthens your heart.

And the cool thing is that all of these physical benefits of oxytocin are enhanced by social contact and social support. So when you reach out to others under stress, either to seek support or to help someone else, you release more of this hormone, your stress response becomes healthier, and you actually recover faster from stress. I find this amazing, that your stress response has a built-in mechanism for stress resilience, and that mechanism is human connection.

I want to finish by telling you about one more study. And listen up, because this study could also save a life. This study tracked about 1,000 adults in the United States, and they ranged in age from 34 to 93, and they started the study by asking, “How much stress have you experienced in the last year?”They also asked, “How much time have you spent helping out friends, neighbors, people in your community?” And then they used public records for the next five years to find out who died.

Okay, so the bad news first: For every major stressful life experience, like financial difficulties or family crisis, that increased the risk of dying by 30 percent. But — and I hope you are expecting a “but” by now — but that wasn’t true for everyone. People who spent time caring for others showed absolutely no stress-related increase in dying. Zero. Caring created resilience.

And so we see once again that the harmful effects of stress on your health are not inevitable. How you think and how you act can transform your experience of stress. When you choose to view your stress response as helpful, you create the biology of courage. And when you choose to connect with others under stress, you can create resilience. Now I wouldn’t necessarily ask for more stressful experiences in my life, but this science has given me a whole new appreciation for stress. Stress gives us access to our hearts. The compassionate heart that finds joy and meaning in connecting with others, and yes, your pounding physical heart, working so hard to give you strength and energy. And when you choose to view stress in this way, you’re not just getting better at stress, you’re actually making a pretty profound statement. You’re saying that you can trust yourself to handle life’s challenges. And you’re remembering that you don’t have to face them alone.

Thank you.

(Applause)

Chris Anderson: This is kind of amazing, what you’re telling us. It seems amazing to me that a belief about stress can make so much difference to someone’s life expectancy. How would that extend to advice, like, if someone is making a lifestyle choice between, say, a stressful job and a non-stressful job, does it matter which way they go? It’s equally wise to go for the stressful job so long as you believe that you can handle it, in some sense?

KM: Yeah, and one thing we know for certain is that chasing meaning is better for your health than trying to avoid discomfort. And so I would say that’s really the best way to make decisions, is go after what it is that creates meaning in your life and then trust yourself to handle the stress that follows.

CA: Thank you so much, Kelly. It’s pretty cool.

(Applause)