مطابق آموزه برون‌گرایی در محتوا، محتوای دست‌کم برخی از حالات التفاتی شخص به واسطه محیط او تشخّص می‌یابد. برون‌گرایی که در سه دهه اخیر به دیدگاهی غالب در فلسفه ذهن تبدیل شده است، خود تقریرهای متفاوتی دارد. به ویژه، درباره اینکه در موارد فقدان مرجع، محتوای اندیشه شخص چیست. از جمله مسائلی که برون‌گرایی پدید آورد این است که آیا برون‌گرایی با آموزه دسترسی ویژه سازگار است یا نه. مطابق این آموزه شهودی، در شرایط متداول ما به صورت پیشینی (یعنی بدون نیاز به تجربه) می‌توانیم بدانیم که محتوای حالات التفاتی‌مان چیست. در سه دهه اخیر، برهان‌های متفاوتی به نفع این ادعا طراحی شده است که برون‌گرایی در محتوا با آموزه دسترسی ویژه ناسازگار است. مسئله سازگاری میان برون‌گرایی و معرفت پیشینی به محتوای حالات ذهنی ، خود شامل دو مسئله کوچک‌تر است: مسئله دستیابی و مسئله پیامد. مسئله دستیابی این است که اگر محتوای یک حالت ذهنی به واسطه امور خارجی متشخص شود، چگونه می‌توان به آن محتوا معرفت پیشینی داشت. در مسئله پیامد، پرسش این است که صدق هر دو آموزه برون‌گرایی و دسترسی ویژه به محتوای حالات ذهنی ، چه نتایجی می‌تواند دربرداشته باشد، و آیا این نتایج پذیرفتنی هستند یا نه.
.
.
صوت سخنرانی «برون‌گرایی و معرفت پیشینی به محتوای حالات ذهنی»
.
.
فایل pdf فصل اول پایان نامه دکتر مروارید در همین موضوع از سایت ایران داک
فایل pdf مقاله برون گرایی و برهان جابجایی آرام از محمود مروارید
.
.
برون‌گرایی و معرفت پیشینی به محتوای حالات ذهنی
پژوهشکده ی فلسفه ی پژوهشگاه دانش های بنیادی
دکتر محمود مروارید، ۷ مهر ماه ۱۳۸۸
کارگاه زبان، شناخت و واقعیت
.
.