تٲمّلی دربارهٔ «فلسفیدن» و نسبت آن با اشتباه‌ها و اشتیاق‌های آدمی
۱ – حقیقت: نامی که به واپسین اشتباه‌های خود می‌دهیم.
۲ – فضیلت: نامی که به اشتیاق‌های واپسینِ خود می‌دهیم.
۳ – حماقت: بر یک اشتباه یا یک اشتیاق اصرار ورزیدن و آن را اولین و آخرین اشتباه و اشتیاقِ خود ساختن.
۴ – شرارت: اشتباه و اشیاق خود را بر اشتباه و اشتیاق دیگری ترجیح دادن و تحمیل کردن.
۵- معنویت: اشتباه‌ها و اشتیاق‌ها را در دیگری به رسمیت شناختن و نسبت به آنها گشوده بودن.
۶- عقلانیت: توانایی برای اشتباه‌ها و اشتیاق‌های دیگر و بهتر داشتن، و اشتباه‌ها و اشتیاق‌های کهنه و بیهوده را تکرار نکردن.
۷- خلاقیت: اشتباه‌ها و اشتیاق‌های زیبا و تازه طرح‌ریزی کردن.
۸- تربیت: دیگران را به اشتباه‌ها و اشتیاق‌های ضروری و مفید برای خودشان اغواء و ترغیب کردن.
۹- رفاقت: اشتباه‌ها و اشتیاق‌های خود را به یکدیگر هدیه دادن و به اشتراک گذاشتن و از آنها بهرهٔ متقابل بردن.
۱۰- سعادت: همه عمر، با چند دوست، در راه اشتباه‌ها و اشتیاق‌های نو و ناب همراه بودن، اما هرگز به «حقیقت» و «فـضیلت» نرسیدن؛ یعنی همان کوره‌راهی که خوانندش: «فـلـسـفـیدن»!
.
.
تٲمّلی دربارهٔ «فلسفیدن» و نسبت آن با اشتباه‌ها و اشتیاق‌های آدمی
(بخشی از مجموعهٔ «کلماتِ باطل» ـ به مناسبت روز جهانی فلسفه)
نویسنده: مسعود زنجانی | آبان‌ماه ۱۳۹۵
.
.