از لیندا زاگزبسکی، فیلسفوف آمریکائی معاصر ( 1946- ) دو کتاب به زبان فارسی ترجمه شده است. نخست کتاب “معرفت شناسی” که کاوه بهبهانی ترجمه کرده و دوم کتاب ” فلسفه دین، درآمدی تاریخی” که شهاب الدین عباسی ترجمه کرده است. زاگزبسکی در معرفت شناسی فضیلت گراست و عاملیت فاعل را در نظریه اش دخالت می دهد. او طرفدار “اعتمادگرایی” در معرفت شناسی است. از نظر زاگزبسکی اعتمادگرایی لازمه داشتن یک زندگی است زیرا اگر ما بخواهیم همچون کلیفورد به قضایا بنگریم و تا قراین کافی به دست نیاورده ایم به گزاره ای باور پیدا نکنیم؛ از زندگی کردن عاجزیم. ما برای زندگی کردن مجبوریم به قوای تجربیمان، قوای حسیمان و عواطفمان اعتماد کنیم و از آن جهت که فرق چندانی میان ما و دیگر آدمیان وجود ندارد؛ کلیت باوری شناختی باعث می شود که به قوای شناختی و عاطفی دیگران هم اعتماد کنیم مگر این که تعارض های جدی میان قوای شناختی ما و دیگران وجود داشته باشد که آن وقت بنا بر خواست درونی مان یک راه را انتخاب می کنیم. در این قسمت آخر است که زاگزبسکی یک فضیلت گرا در حوزه معرفت می شود به جهت این که عاملیت فاعل را در معرفت دخالت می دهد.
کتاب فلسفه دین، درآمدی تاریخی در ده فصل نگاشته شده است که هر کدام از فصل ها بخشی از مباحث فلسفه دین همچون اثبات وجود خداوند، مسئله شر، زندگی پس از مرگ و از این قبیل را پوشش می دهد. بر خلاف بسیاری از کتاب های فلسفه دین که در سنت فلسفه تحلیلی نگاشته شده اند و فقط به استدلال و مباحث منطقی می پردازند؛ خانم زاگزبسکی پیشینه تاریخی و زمینه های مطرح شدن این مباحث را هم در کتاب آورده است. روش ایشان چنین است که ابتدا پیشینه تاریخی را مطرح می کند و بعضا مثال هایی هم می آورد و سپس به معروفترین نظرات مطرح شده در آن حوزه می پردازد و آن ها را نقد کرده و ایرادات وارد بر آن ها را شرح می دهد سپس نظریه خودش را مطرح می کند و سعی می کند تا نظریه اش از اشکالات پیشین بری باشد. در برخی از فصول علی الخصوص دو فصل آخر، “مسئله گوناگونی دینی” و “ایمان، عقل و اخلاق اعتقاد” نویسنده سعی کرده تا با نظریه معرفت شناختی اش، یعنی اعتمادگرایی و الگویابی بر اساس تحسین ( که ما کسانی را که تحسین می کنیم سعی می کنیم از آن ها الگو بگیریم و مانند آنها بشویم )، معضل گوناگونی ادیان و همینطور معضل رابطه میان عقل و ایمان را برطرف کند.
.
.
فلسفه دین، درآمدی تاریخی ؛ لیندا زاگزبسکی، ترجمه شهاب الدین عباسی، نشر کتاب پارسه، چاپ اول، تهران: 1394
.
.