الوین پلانتینگا از تاثیرگذار ترین فیلسوفان دین معاصر است. پلانتینگا را بیشتر با دو دیدگاه می شناسند: نخست دفاع او از انحصارگرایی دینی و مباحثاتی که با کثرت گرایان از جمله جان هیک داشته است و دیگر، نظریه مهم او که اصطلاحا “معرفت شناسی اصلاح شده” خوانده می شود. پلانتینگا که فیلسوفی دین دار است در برابر دو گروه مبناگرایان و قرینه گرایان، نظریه ” معرفت شناسی اصلاح شده” را مطرح کرد. مهمترین بخش نظریه او، باور به خداوند به عنوان باور پایه بود، که خداباوران را برای موجه بودن باورشان، بی نیاز از استدلال درباره خدا می دید. نظریه پلانتینگا مخالفان و موافقان بسیاری داشت و شرح و نقدهای قابل توجهی بر نظریات او ارائه شد. یکی از شرح و نقدهای مطرح شده، توسط آنتونی کنی در کتاب “ایمان چیست؟” مطرح شده است. کنی سعی می کند تا ابتدا نظریه پلانتینگا را به روشنی شرح دهد – و از عهده این کار به خوبی برآمده است – و سپس ایرادات آن را بازگو کند و در آخر نظر خودش را مطرح نماید. این کتاب در دو بخش ارائه شده، بخش اول به همان شرحی که آمده به طبع رسیده و بخش دوم هم از چهار مقاله تشکیل شده که اگر چه همگی در حیطه فلسفه دین می گنجند اما ربط مستقیمی نه به بخش اول و نه با یکدیگر دارند.