« … در نظام آموزش ما حتی در بهترین حالت مرتبه علم و فن آورى آموزش داده می شود. اما به مرتبه مهندسی و اندازه ها توجه نمی شود. نه فقط در رشته ساختمان، بلکه در تمام رشته ها، آن هم در سرزمینی مثل ایران که اقلیم و طبیعتی بسیار بسیار متنوع و فرهنگی گونه گون دارد. یعنی امروز در کشور ما با وجود تفاوت هاى عظیم درشرایط طبیعی و فرهنگی بستر زیستگاه های مان علم و فن آورى بدون توجه به مهندسی اعمال می شود.
انگار لباسی را که به یک اندازه مشخص دوخته شده می خواهیم به تن افرادى کاملاً متفاوت بپوشانیم، که البته نمی شود. براى یکی گشاد و براى دیگرى تنگ است. در واقع تنها فصل مشترک این است که این لباس اندازه هیچ کس نیست. چون از ابتدا به اندازه هیچ کس دوخته نشده است…»