حقیقت شاید بزرگترین “مساله” ی ما به عنوان بشر بوده و با نگاهی گذرا به تاریخ فکر در خواهیم یافت که تو گویی “الکمله الواحده” همه ی کنش هایی که در تاریخ خرد صورت گرفته، تلاشی برای تحققِ آرمانِ “حقیقت جویی” بوده است. هر کس به زبانی و ظریقی این راه را پوییده است. لکن پرسشی فی بادی النظر به میان می آید و آن این که آرمانِ مذکور رهآوردی هم برای بشر داشته؟ سخن کوتاه، به کجا رسیده ایم با راهی که تا کنون رفته ایم؟ در سخنرانی «بلومنبرگ و حقیقت مسیطر: آنگاه که استعاره پناه بشر می‌شود»:، کوشیده ایم با استعانت از دیدگاه های فیلسوف و مورخ فکر آلمانی، هانس بلومنبرگ، به مصاف این پرسش رفته و خود را بسنجیم. در این میان سخن از روش و نظریه ی “تاریخ تحولاتِ مفاهیم” و نیز “استعاره شناسی فلسفی” به میان خواهد آمد که علاوه بر تازه بودن، به فهم دیدگاهِ بلومنبرگ کمک خواهد رساند. حقیقتی که همه روزه، همه گاه، با آن دست و پنجه نرم کرده ایم، وَه که چه به روز ما نیاورده است! با بلومنبرگ دارویی شاید نه اما بصیرتِ درمانی برای آینده خواهیم یافت!
.
.
صوت سخنرانی بلومنبرگ و حقیقت مسیطر
سخنران: پژمان رنجبر
.
.