فرشاد مومنی در نشست «بررسی کتاب عدالت اجتماعی ، توسعه و آزادی در ایران امروز»

دکتر مومنی یادآور شد شهید مطهری سه عامل را برای یک جامعه چالش می داند. مساله ی اول عدالت اجتماعی است؛ او می گوید جامعه ای که در آن به عدالت اجتماعی پرداخته نشود، علم، عقل و اخلاق رشد نخواهد کرد. مورد دوم را فناوری یا مساله ماشین و سومی را مساله سرمایه داری و برخورد انفعالی و جزئی نگر فقیهان را با آن می داند در حالیکه او معنقد است سرمایه داری یک مساله ی مستحدثه ست.در دهه ی چهارم انقلاب هنوز هم همه معتقدند آن اتقافی که باید در نتیجه انقلاب در جامعه رخ می داد رخ نداد است. به همین خاطر می گویند علوم انسانی را اسلامی کنیم. اگر ما بگوییم شما که همه ی امکانات و قدرت در اختیارتان هست بگویید ما در دانشگاه چه کنیم باز هم حاکمیت احساس میکند یک خلأ معرفتی دارد چرا که می داند چه نمی خواهد اما نمی داند چه چیزی را می خواهد. آن خلأ معرفتی با تبیین و کار روی عدالت اجتماعی برطرف می شود. در حالیکه عدل جزو اصول دین ما ست اما اگر از ما بپرسند عدالت اجتماعی چیست نمی توانیم پاسخی بگوییم.

مساله ی عدالت اجتماعی با مشروعیت نظام جمهوری اسلامی در ارتباط مستقیم است.
در دهه ی چهارم انقلاب لازم است نامه ی میشل فوکو به مهندس بازرگان را بازخوانی کنیم. فوکو در آن نامه می گوید مساله ی عدالت اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است به طوریکه انقلاب ها از همان نقطه ای که شکل می گیرند دچار اضمحلال خواهد شد.
طبق مطالعات جامعه شناسی مشخص شده است که نود درصد شعارها در انقلاب در ضدیت با مظاهر بی عدالتی و تبعیض و فقر بوده است.

در دولت آقای احمدی نژاد مصوب کرده بودند برای هر ایرانی دو میلیون سهام عدالت اختصاص بدهند اگر این عدد را برای هفتاد میلیون نفر در نظر بگیریم صد و چهل هزار میلیارد دارایی می شود‌. ما پرسیدیم برای این اقدام که جابجایی صد و چهل هزار میلیارد دارایی دولت است، سه صفحه مطالعات به ما ارائه بدهید. متاسفانه همان سه صفحه هم وجود نداشت. در حالیکه اگر از چهار عمل اصلی استفاده می‌کردند متوجه می شدند اصلا همچین مقدار سهام قابل ارائه‌ای وجود ندارد. این اتفاقات متاسفانه در قرن بیستم و یکم رخ می‌دهد. بعد که فهمیدند تعداد را کردند چهل میلیون و سهام را کردند پانصد هزارتومان! بعد گفتیم لیست صد شرکت سود ده دولتی را بیاورند مشخص شد متوسط سود صد شرکت اول بین سه تا نیم درصد سود در سال است. این رقم را اگر مطابق با سهم هر فرد بخواهند به او بدهند می شود سالی پانزده هزارتومان یعنی حدود ماهی هزار و دویست تومان. آیا این طرح مسخره کردن عدالت نیست؟ عدالت با گرفتن ماهی هزار و دویست تومن در میان مردم توزیع می شود؟! این نگاه های سطحی و بی اندیشه محدود به یک دولت نمی شود برای همین بودجه ی ۹۷ هم به اندازه کافی فسفر سوزانده نشده است.
اگر جلوی این وضعیت گرفته نشود اوضاع از این هم بدتر خواهد شد ما از دولت خام فروش به دولت آینده فروش تبدیل خواهیم شد چرا که دولت دارد به گرفتن وام برای گذران امور روزمره خود خو می‌گیرد. این بسیار خطرناک‌تر از وضع موجود است.

در ایران طرفداری را چاپلوسی معنا می کنند وگرنه آن کسی که راه و چاه را نشان میدهد در اصل دارد کمک میکند. مشکل اینجا ست که در کشور ما زور علم از زور رانت کمتر است. واقعیت‌ها در ایران در جهت منافع رانتی دستکاری می‌شود. من حاضرم در دانشکده خودمان یک درس سه واحدی ارائه کنم به نام شگفتی ‌های اقتصادی ایران تا بدانید آنچه به عنوان واقعیت‌های اقتصادی ایران گفته می شود ۱۸۰ درجه با آنچه حقیقت دارد متفاوت است.
راه حل این است که باید به سمت مدیریت علمی برویم، این مسیر در انگلستان برای رسیدن به توسعه دویست سال بود در آمریکا صد سال و برای کشور‌های توسعه یافته اخیر چهل سال اما ما اگر بخواهیم واقعا تغییر کنیم می توانیم حداقل در ۲۵ سال این تغییر را اعمال کنیم.