شبکه‌های اجتماعی و شرمِ نافرهیختگی بعثت علمی برجسته‌ترین پیامد گسترش شبکه‌های اجتماعی اهمیت یافتن سخن بوده است: برای انسانِ امروز، به سخن درآوردن شخصی‌ترین اندیشه‌هایش (در قالب یک «توئیت»، «استوری»، «پُست»، «کامنت»، «ویدئوی یوتیوب» و …) و داد‌وستد آنها با دیگر اندیشه‌ها گویی سرنوشت‌سازترین کار روزانه‌ی انسان شده است. اکنون، سکوت، گوشه‌گیری و درخودفرورفتن فضایلی […]
مقامِ رشک‌انگیزِ هنرمند: او که «پیش می‌نهد» و منتقد را به هیچ می‌گیرد نویسنده: بعثت علمی مقامِ هنرمندیْ رشک‌انگیزترین است، و «نقد»های ستیزه‌جویانه‌ی ما ناهنرمندانِ گرفتار در کارهای روح‌فرسا افشاگرِ کین‌توزی ماست به این مقام. ما ناهنرمندان رشک می‌بریم بر هنرمند چرا که او آزادی روح خود را به «رفاه»، به «آینده»، به «یک زندگی […]
هوش، میرایی و مسئله مارکس-بودا در فلسفه هوش مصنوعی بعثت علمی در این نوشته، پس از تحلیل دو مفهوم محوری «هوش» و «حل-مسئله» درفلسفه ی هوش مصنوعی، چنین استدلال خواهم کرد که (ساخت) هوش مصنوعی انسان وار به طرز پیشینی‌ای غیر ممکن است، بدین معنا که انسان ذاتاً دارای ساحت هنجاری استعلایی‌ای است که ابداً […]
از جمله اصلی ترین اجزاء برنامه های درسیِ علوم انسانی و به ویژه ادبیات انگلیسی ارائه ی «خوانشی» از اثری ادبی است؛ انتظار می رود که دانشجویان جویای نام این رشته ها بتوانند آراء و اصول یکی از مکاتب نقد ادبی ( مارکسیسم، روانکاوی لکانی، فرمالیسم و…) را در راستای تفسیر رمان یا شعری «به […]
![شعله‌ی زندگی [پراگماتیست در مواجهه با مرگ به چه روی می آورد؟]](https://media.3danet.ir/2017/10/1720-min-486x259.jpg)
در مقاله ای با عنوان «پراگماتیسم و رومانتیسیم» تلاش کردم تا استدلال شِلی در «دفاعیه بر شعر» را تصریح کنم. [در آن مقاله] این چنین نوشتم که در قلب رمانتیسیم این ادعا نهفته است که عقل می تواند تنها راه هایی را پیش گیرد که پیشتر تخیّل آنها را در نوردیده است. بدون واژه ها، […]
ما در زندگی هر روزه ی خود تمایل داریم فرض کنیم که ادراکات ما—[از] دیده ها، اصوات، بافت ها، مزه ها—بازنمود بسنده ای از جهان واقعی هستند. البته که وقتی درنگ می کنیم و در این باره می اندیشیم—و یا وقتی خود را فریفته ی یک خطای بصری می یابیم—با تعجب در می یابیم که […]
از همان ابتدا، سیاق فلسفه ورزی نیچه نسبی گرایی او را مستعد کژفهمی و وازنش کرده است؛ کلام شاعرانه و حماسی نیچه گهگاه عظمت استدلال های «منطقی» بنیان براندازانه اش را فرو می پوشاند. اینگونه است که فیلسوفی تحلیلی در مواجهه با شطحیات منطقی نیچه به ندرت خود را در معرض اقناعی استدلالی می یابد؛ […]
هنگامی که فیلسوفانی همچون اُرتگا ایی. گاسِت می گویند که ما انسان ها نه یک طبیعت که یک تاریخ داریم، منظورشان این نیست که ما الواحی سپید (Tabula Rasa) هستیم. [چنین فیلسوفانی] شک ندارند که زیست شناسان سرانجام عوامل ژنتیکی [دخیل] در اُتیسم، استعداد موسیقایی، محاسبات [ریاضی] برق آسا و بسیاری دیگر ویژگی هایی که […]
هدف از این نوشته انکار منطقی وجود هر گونه معیار عینی برای صدور ارزش داوری های زیباشناختی به ویژه در عرصه ی سینما است. این گفته ابدا به معنای انکار وجود هر گونه معیاری نیست؛ هدف این نوشته صرفا نمایاندن سرشت ذهنی، و یا به عبارتی شخصی این گونه معیارهاست. تنها در پس زمینه و […]
تابیثا [منتقد] من نمایشت رو نابود می کنم. ریگِن اما تو حتی [کارِ] منو ندیدی. نمی فهمم…کاری کردم که بهت بر بخوره؟ تابیثا راستش رو بخوای آره. تو فضایی رو تو تئاتر اشغال کردی که می تونست برای یه چیز باارزش دیگه استفاده شه. ریگِن اما تو حتی نمی دونی که [نمایشِ من]… تابیثا درسته. […]
