صدانت

اروین یالوم میگوید انسانها در رابطه بوجود می آیند، رشد میكنند، آسیب میبینند و در رابطه ترمیم می شوند.

آگاهی در كجای این رابطه قرار دارد؟

آیا این روابط ما هستند كه قلمرو آگاهی ما را گسترش میدهند؟

این رابطه می تواند ارتباط میان انسان با خویشتن، با دیگری، با محیط پیرامون و یا در نهایت ارتباطی میان او با امر متعالی باشد.

آیا در برقراری ارتباط، جنس آگاهی زنان و مردان با یكدیگر متفاوت است؟

بخش دوم گفتگو با دكتر آرش نراقی پیرامون پرسشهایی با این مضمون است كه ایشان با تشریح نظرات خویش به بیان نسبت آگاهی و رابطه پرداختند. ادامه مطلب “گفت‌و‌گو با آرش نراقی با عنوان آگاهی و ارتباط عاطفی”

سید حسین نصر : کلمهٔ روشنفکری ترجمهٔ یک واژهٔ فرنگی است و به نهضتی برمی‌گردد که در قرن هجدهم در فرانسه آغاز شد. آن‌ها خودشان را Intellectuel می‌نامیدند و سخن از عصر روشنایی و age of enlightenment age des lumieres به میان می‌آوردند که به معنای تجددگرایی محض بود. بیشتر افرادی هم که به این مکتب پیوستند از راسیونالیست‌ها و خردگرا‌ها بودند. البته توجه داشته باشید که این خردگرایی به معنای قدیمی کلمه که مورد احترام ما است، نبود، بلکه ساحت استدلال بشری را (مبتنی بر صرف استدلال و نه عقل به معنای فلسفی خودمان) معیار نهایی حقیقت می‌دانست، وقتی هم از دین بحث می‌کردند، از منظر قوهٔ استدلال بشری وارد می‌شدند و در واقع دین را نقادی می‌کردند. ادامه مطلب “سید حسین نصر : شوخی‌ای به نام روشنفکری دینی”

«خشونت» به یکی از مهم‌ترین تابوهای دوران ما تبدیل شده است. اینکه خشونت دقیقا چیست، چه انواعی دارد و کدام گونه‌های آن و چه شکل‌هایی از آن نامطلوب هستند از نظر اخلاقی باید بررسی شود. ولی فرهنگ «نفی خشونت» یا «عدم خشونت» یا «ضدخشونت» نسبتا فراگیری بوجود آمده است که مدعی است با خشونت در هر شکل و حالتی و در هر حالی مخالف است. افراد متفاوت با اشاره به فرقه‌های عرفانی، برخی ادیان باستانی، گرایش‌های فلسفی و غیره سعی دارند مشارکت خود در این فرهنگ «نفی خشونت» را توضیح دهند یا توجیه کنند. «نفی خشونت» به چنان درجه‌ای از مقبولیت رسیده است که حتی به چالش کشیدن این موضع با برچسب «خشونت‌طلب» یا «جنگ‌طلب» مواجه می‌شود. گذشته از اینکه برخی واقعا به دنبال چنین هدفی هستند، یعنی با هرگونه نقدی به خشونت مخالف هستند، ولی هدف از نقد فرهنگ «نفی خشونت» را نباید با «جنگ‌طلبی» و «خشونت‌دوستی» یکسان در نظر گرفت. باید دید هر کسی که هر استدلالی در نفی یا تایید هر فرمی از خشونت دارد دقیقا چه می‌گوید و دلیل او چیست. قبل‌تر متنی در این باره نوشتم که در آن به معرفی کتاب مارتا نوسباوم پرداختم. در این متن می‌خواهم کتاب دومنیکو لزوردو را معرفی کنم، کتابی که به بررسی تاریخی شکل‌گیری فرهنگ «نفی خشونت» در دنیای مدرن می‌پردازد. او با بررسی تاریخی برده‌داری آمریکا، گاندی، دکتر کینگ به دالای لاما و انقلاب‌های رنگی دوران معاصر می‌رسد.

ادامه مطلب “زیبایی‌شناسی مبارزه: دوگانه «جنگ‌طلب-صلح‌دوست»”

پیش‌درآمد

دوست گرامی آقای دکتر میری نقدی بر نوشتار من درباره‌ی کوروش داشتند که پاسخی را طلب می‌کرد. نقد بر اساس مقاله‌ام درباره‌ی کوروش که در شماره‌ی اخیر مجله‌ی مهرنامه منتشر شده تمرکز داشت و من هم در همان چارچوب پاسخ خواهم داد. اینک نخست نقد ایشان و سپس پاسخش ادامه مطلب “پاسخی به نقد دکتر میری بر نوشتار کوروش”

شفقنا- آیا شما هم فکر می کنید اخلاق خوب است اما به درد نمی خورد و کارایی ندارد؟ آیا فکر می کنید راستی و انصاف ستودنی است اما میدان بازی، گِل آلود است؟ آیا از روابط اجتماعی به این نتیجه رسیده اید که ارزش های تابناک را باید گذاشت در آسمان ها چشمک بزنند و در زمین زرنگی کرد و رفاقت بازی و تملق کرد و دروغ گفت و گلیم خود را از آب کشید؟ ادامه مطلب “گفت‌وگوی شفقنا با مقصود فراستخواه”

«كتاب مقدّس» مجموعه‌ای از اسناد و مدارك است كه مسیحیان آنها را مُبیّن كلامِ خدا می‌پندارند و مقدَّس می‌شمارند. در بیشتر زبانهای اروپایی برای نامگذاری كتاب مقدّس از واژهٔ یونانی Biblia به معنای «كتاب‌ها» استفاده می‌شود. كتابِ‌ مقدّس به دو بخش تقسیم می‌شود: «عهدِ عتیق» و «عهدِ جدید». ادامه مطلب “«كتاب مقدّس» چیست؟”

گروه جامعه شناسی کشورهای اسلامی کتاب وهابیت و خشونت گرایی اسلامی از منظر جامعه شناسی نوشته سید جواد میری عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی را نقد و بررسی کردند.

این نشست یکشنبه ۵ دی ماه با حضور بیژن عبدالکریمی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد تهران شمال، حسن محدثی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و نویسنده کتاب در محل سالن اجتماعات انجمن جامعه شناسی ایران، در نیم طبقه اول دانشکده علوم اجتماعی تهران واقع در زیر پل گیشا برگزار شد. ادامه مطلب “میزگرد نقد و بررسی کتاب وهابیت و خشونت گرایی اسلامی از منظر جامعه شناسی”

حقیقت شاید بزرگترین “مساله” ی ما به عنوان بشر بوده و با نگاهی گذرا به تاریخ فکر در خواهیم یافت که تو گویی “الکملة الواحدة” همه ی کنش هایی که در تاریخ خرد صورت گرفته، تلاشی برای تحققِ آرمانِ “حقیقت جویی” بوده است. هر کس به زبانی و ظریقی این راه را پوییده است. لکن پرسشی فی بادی النظر به میان می آید و آن این که آرمانِ مذکور رهآوردی هم برای بشر داشته؟ سخن کوتاه، به کجا رسیده ایم با راهی که تا کنون رفته ایم؟ در سخنرانی «بلومنبرگ و حقیقت مسیطر: آنگاه که استعاره پناه بشر می‌شود»:، کوشیده ایم با استعانت از دیدگاه های فیلسوف و مورخ فکر آلمانی، هانس بلومنبرگ، به مصاف این پرسش رفته و خود را بسنجیم. در این میان سخن از روش و نظریه ی “تاریخ تحولاتِ مفاهیم” و نیز “استعاره شناسی فلسفی” به میان خواهد آمد که علاوه بر تازه بودن، به فهم دیدگاهِ بلومنبرگ کمک خواهد رساند. حقیقتی که همه روزه، همه گاه، با آن دست و پنجه نرم کرده ایم، وَه که چه به روز ما نیاورده است! با بلومنبرگ دارویی شاید نه اما بصیرتِ درمانی برای آینده خواهیم یافت! ادامه مطلب “بلومنبرگ و حقیقت مسیطر”

این سمینار در روز سه‌شنبه، ۳۰ آذر ماه ۱۳۹۵ در تالار ایران دانشکدهٔ هنرهای تجسمی دانشگاه تهران برگزار شده است. ادامه مطلب “سخنرانی محمد ضیمران در سمینار «درآمدی بر شیوه‌های نقد هنری»”