
زنان برای سیاستی «دیگر»؛ نگاهی جامعهشناختی به «مشارکت زنان در مدیریت شهری»

ماکس وبر مدرنیته را تجلی عقلانیت میداند و براستی هم انسان مدرن واجد ویژگیهایی است که تاریخ بشر در هیچ زمانی بدان نرسیده بود، مدرنیته اولین سرمنزلی است که انسان بعد از طی دوران ارعاب، وحشت و خشونت بدان رسید و لختی برای خواندن و نوشتن و فکر کردن پیدا کرد.با این همه بعد از انقلاب کبیر فرانسه و در دوران مدرن و در جدال با آن، نظریاتی پیدا شدند که با بزرگ کردن عوارض ظاهری آن به ستیز با مدرنیته روی آوردند، مارکسیست، فاشیست، نازیسم ، نیهلیسم و غیرذالک، همگی دشمنان ناسپاس مدرنیته و عقل مدرن بودند، که به درجاتی مدرنیته را بد و شر میدانسته و به صورت آگاهانه و یا غیرارادی به رودررویی با مدرنیته کشیده شدند و یا حداقل موجبات جدال پیروان خود و تودههای ناآگاه با مدرنیته را فراهم آوردند. ادامه مطلب ” نگاهی به میراث دکتر علی شریعتی”
ساسان حبیب وند نویسنده، پژوهشگر و مدرس علوم انسانی است. حبیب وند به پژوھش در حوزه ھای عرفان، روانشناسی و فلسفه اشتغال داشته و حیطه خاص علاقۀ او خودشناسی است. او در پژوھش ھای خود تلاش دارد تا ارتباط فرھنگ و محیط رشد انسان را با اعتماد به نفس و شادمانی او روشن کند و به گره گشایی از مشکلات فکری، عاطفی و رفتاری انسان بپردازد. نظریۀ “خودشناسی خردگرا” که نخستین بار در دو کتاب «بندباز» و «از رنج تا رهایی» از این نویسنده تشریح شده، حاصل این تلاش است. از ویژگی ھای کار این پژوھشگر، تلفیق یافته های علوم مدرن با ژرفای نگاه عرفانی است.
سخنرانی زیر با عنوان «خودشناسی چیست؟» در ماه اوت سال ۲۰۱۶ در انجمن فرهنگ و ادب شهر سیدنی ایراد شده است. در این گفتار، ایشان بطور فشرده به معرفی نظریه نوین خود در زمینه خودشناسی پرداخته و اصول، مفاهیم و نتایج آن را تشریح کردهاند. ادامه مطلب “سخنرانی ساسان حبیب وند با عنوان «خودشناسی چیست؟»”
عنوان: فهم تجربه وحیانی در بستر جهان مدرن
سخنران: دکتر آرش نراقی
برنامه ای در بنیاد توحید
۲۶ شهریور ۱۳۹۶ ادامه مطلب “سخنرانی آرش نراقی با عنوان «فهم تجربه وحیانی در بستر جهان مدرن»”
پیش از این دو شماره دیگر با موضوع اخلاق فضیلت در این ماهنامه منتشر شده بود. مهدی اخوان دبیر این شماره در معرفی اخلاق فضیلت چنین نگاشته است: «اخلاق فضیلت در یونان باستان آغاز و پس از دوره فترت خود در دوره مدرن، در نیمه دوم قرن بیستم با پیشکشیدن «احوال» درونی فاعل درعوض نگریستن فعل او در تبیین «امر اخلاقی» احیا شده و ادعای برتری میکند.
به زعم فضیلتگرایان فعل اخلاقی هر چند به جهت بیرونی پسندیده باشد اما این شرط اصلی و معیار محوری «خوب دانستن» آن نیست بلکه «حال»/ انگیزش/ نیّت [تعابیر روانشناختی] و به زبان اخلاق، فضیلت یا رذیلتی که در پس و پشت آن فعل (و از منظر ناظر پنهان) است مؤلفه تعیین کننده «خوب/حَسَن» بودن آن عمل است.» دبیر این مجموعه در ادامه مهمترین مسئله این حوزه را ربط و نسبت این مفاهیم با هم برشمرده است. به این معنا که «مفاهیم مهم نظریههای رقیب، یعنی «فایده»، «وظیفه» و «فضیلت»، کدامیک دیگری را تعیین میکند و مقدم است. و به تعبیری دیگر کدام یک بر دیگری مبتنی است، کدام اصل و کدام تکمیلکننده است.
حامد صفاریان: در این سلسله گفتارها پس از ترسیم طرحی از زمینه و زمانهای که هگل درسگفتارهای فلسفه هنر خود را در آن عرضه کرده بود، خواهیم کوشید با تمرکز بر متن آلمانی مقدمۀ این درسگفتارها مدخلی بجوییم نه فقط به فلسفۀ هنر هگل، بلکه به دستگاه فلسفی او بطور کلی. ادامه مطلب “درسگفتار «فلسفه هنر هگل» از حامد صفاریان”
آتوریته در عمل (یا آتوریته اخلاقی و سیاسی) و آتوریته در باور (یا آتوریته معرفتی) دو نوع مهم آتوریته است. از میان این دو نوع آتوریته فقط آتوریته در عمل است که در فلسفه اخلاق و فلسفه سیاسی بحث و بررسی میشود. حتی معرفتشناسان نیز از پرداختن به موضوع آتوریته در باور (یا آتوریته معرفتی) امتناع میکنند. نپرداختن به موضوع آتوریته معرفتی بیشتر به دنبال نوعی بدگمانی به این مفهوم است که خود ناشی از ناسازگاری ظاهریِ مفهوم آتوریته با مفهوم خودتابعی است. از منظر بروندینی، شخص در پذیرش آتوریته معرفتیِ دین توجیه معقولی ندارد. زاگزبسکی در کتاب آتوریته معرفتی میکوشد از این نوع آتوریته دفاع کند. در این مقاله، که فصلی از همین کتاب است، به تفصیل از دیدگاه او درباره جواز معرفتی آتوریته دینی آگاه میشویم. ادامه مطلب “مقاله لیندا زاگزبسکی با عنوان «آتوریته معرفتی باور دینی»”
هر انسانی استعدادها و قابلیتهای ویژهای دارد و برای شاد زیستن باید استعدادها و قابلیتهای خود را شکوفا کند. مشکل بسیار بزرگی که در اینجا وجود دارد، باورهای نادرستِ والدین و نیز نظام آموزشیِ نادرستی است که به جای آنکه افراد را در مسیر درست استعدادها و قابلیتهایشان راهنمایی و هدایت کند، آنها را، به مرور زمان، از منِ واقعیشان دور میکند. این امر به نوبۀ خود به بحران هویت و ازخودبیگانگی منتهی میشود و موجبات غم و رنج آنها را فراهم میآورد. تردیدی نیست که انسان اگر در جای راستین خود نباشد، هیچ نصیبی از شادی نخواهد داشت. ادامه مطلب “سخنرانی ایرج شهبازی با عنوان «شادی و شکوفا کردن استعدادهای خود»”
دکتر بیژن عبدالکریمی همواره نگاهی انتقادی به رسانه ها داشته است. این انتقادات ریشه در گرایشات فلسفی ایشان دارد. نحوه ی رویکرد و نقد او به تکنولوژی و رسانه خصلتی فلسفی’پدیدارشناسانه دارد. عبدالکریمی به انتولوژی و متافیزیک تکنولوژی و رسانه توجه دارد و معتقد است که تکنولوژی های رسانهای جدید، به تبع خود تکنولوژی جدید از انتولوژی و وجودشناسی خاصی برخوردارند، امری که از نظر اکثر قریب به اتفاق صاحبنظران ایرانی مغفول مانده است. به اعتقاد او رسانه های جدید از عوامل بسط نیهیلیسم و بحران معنا در جهان کنونیاند و این نیهیلیسم با مصرف گرایی در جهان کنونی ارتباط وثیقی دارد. موضوع مصاحبه ی ما با دکتر عبدالکریمی بحث درباره شبکه اجتماعی اینستاگرام بود ولی بحثمان گسترده تر از موضوع اولیه شد و مسائلی چون فلسفه ی تکنولوژی رسانه ای و ارتباط آن با بحران نیهیلیسم را نیز در بر گرفت.
ادامه مطلب “مصاحبه هفتهنامهٔ کرگدن با بیژن عبدالکریمی پیرامون اینستاگرام”