چند روز پیش بود که سخنانی ناب از پدر زنده‌یاد “مریم میرزاخانی” این دختر فروتن ایران‌زمین شنیدم که حیرت‌زده‌ام کرد (در اینجا ببینید). بیشتر پیگیر شدم و دیدم نخیر، حکایاتی را می‌گوید که از نگاه کمترین هم، برایشان “دیگ سینه می‌زد جوش”! (در اینجا بخوانید). ادامه مطلب “اگر روزگار صاحبی داشت”
زمینه گرایی معرفتی دیدگاهی جدید در معرفت شناسی است که انگیزه ظهور آن تلاش برای حل مسأله شک گرایی بوده است. زمینه گرایی معرفتی دیدگاهی درباره شروط صدق جملات معرفتی است؛ جملاتی مانند “S می داند که P” و “S نمی داند که P”. این دیدگاه به نوعی چرخش زبانی در معرفت شناسی است. زمینه گرا قصد دارد با استفاده از معنا و سمانتیک جملات معرفتی، مسائل معرفت شناسی را حل کند. زمینه گرایی معرفتی را می توان ترکیبی از سه ادعای معرفتی، سمانتیکی و پراگماتیکی دانست. ادامه مطلب “سخنرانی «زمینه گرایی معرفتی» از دکتر احمدرضا همتی مقدم”
درک وضعیت حال بدون تأمل بر رخدادهای گذشته ممکن نیست. به علاوه، با توجه به رخدادهای گذشته است که می‌توان به آینده اندیشید، هرچند که آینده را نمی‌توان دقیقاً پیش‌بینی کرد. این پیش‌بینی‌ناپذیری نباید ما را از اندیشیدن به آینده و برنامه‌ریزی برای مواجهه با آن بازدارد. ادامه مطلب “چرا باید به آینده اندیشید؟”
صوت و متن سخنرانی مصطفی ملکیان با عنوان باید و نبایدهای شمس تبریزی (نظام وظیفه شناختی شمس تبریزی) ادامه مطلب “سخنرانی مصطفی ملکیان با عنوان باید و نبایدهای شمس تبریزی”
تقریباً همه می‌دانیم انقلابی کیست اصلاح طلب کیست. می‌دانیم این‌ها چه تفاوت‌های عظیمی با هم دارند. انقلابی کسی است که در آرمان‌های بزرگ سیر می‌کند. برای بشریت بیشترین خیرهای عظیم را در کوتاه‌ترین زمان ممکن طلب می‌کند. احساساتی، سودازده و عاشق است. فداکاری می‌کند. دست به کنش‌های خشونت آمیز می‌زند. مهم‌ترین مشکل‌اش این است که واقعیت‌ها را نمی‌بیند. اصولاً چشمش به واقعیت‌ها و مقدورات بسته است. اما اصلاح طلب کسی است که به جای آرمان‌های بلند، بهبود وضعیت آدمیان را در امور مشخص طلب می‌کند. صبور است. می‌داند ثمر دادن هر تلاش نیازمند صبر و حوصله است. بیشتر از احساس، عقل و تدبیر دارد. هیچ وقت دست به کنش های خشونت آمیز نمی زند. فوق‌العاده مسالمت‌جو است. به امکان‌پذیری هدف‌ها توجه دارد و برای رسیدن به هر هدفی، امکان‌ها و مقدورات عینی و عملی را به دقت از نظر می‌گذراند. ادامه مطلب “مقاله «سیاست ورزی و خلق فضای سیاسی» از محمدجواد غلامرضاکاشی”
روشنفکری دینی از اصلاح ایدئولوژی سیاسی می‌سازد
ادامه مطلب “مصاحبه محمد ایمانی با نشريه مهرنامه درباره مارتين لوتر و جنبش رفرماسيون”
درست اندیشیدن و درست و دقیق سخن گفتن وظیفۀ هر انسانِ حقیقت‌جوی کمال‌طلبی است. هرکسی که دغدغۀ اخلاقی زیستن را دارد، باید مراقب باشد که هم در مقام تبیین و استدلال و اثبات و هم در مقام دفاع از سفسطه و مغالعه پرهیز کند. برای دستیابی به این هدف خوب است که حد اقل یک کتاب خوب دربارۀ «مغالطه» مطالعه کنیم و به دقت با شیوه‌های مغالطه و سفسطه آشنا شویم و به این ترتیب هم از فریب خوردنِ خود جلوگیری کنیم و هم از فریب دادن دیگران بپرهیزیم. ادامه مطلب “سخنرانی ایرج شهبازی با عنوان مغالطه”
در سه دهه اخیر با توجه به مجموع تحولات اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، وضعیت دین و دینداری در جامعه ایران با چه تغییرات عمده‌ای مواجه شده است؟ (به لحاظ متغیرهایی چون سبک‌های دینداری، اندیشه‌های دینی جاری در جامعه، نهاد رسمی دین و …)
این در واقع دو سؤال است. یکی عوامل پیشران اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و تکنولوژیک است. دومی کلان روندهای مربوط به دین باوری ودین ورزی است. پس ابتدا به پیشرانها وآن گاه به روندها اشاره می کنم. ادامه مطلب “چهار سناریوی دینی در ایران آینده”
دانشمندان علوم روانشناسی به این نتیجه رسیده‌اند كه لااقل در سیستم عقلانی ما دو سیستم متمایز قائل شناخت هستند و اسم آن را سیستم شماره یك و دو گذاشته‌اند. سیستم شماره یك، سیستمی است كه خیلی سریع تصمیم میگیرد و خیلی بر عاطفه و احساسات مبتنی است. سیستم شماره دو، سیستمی است كه خیلی بر استدلال‌ورزی و منطق مبتنی است و اغلب اوقات تصمیمات روزمره‌ای كه ما میگیریم از طریق سیستم یك انجام شده است زیرا ما خیلی وقت نداریم كه راجع به هر چیزی زیاد چند و چون كنیم و پژوهش‌های روانشناسی نیز به ما نشان میدهد كه در غالب مواقع اكثر افرادی كه تصمیم اخلاقی میگیرند از سیستم شماره یك استفاده میكنند. ادامه مطلب “سخنرانی امیر صائمی با عنوان «استدلال‌ورزی در معرفت‌شناسی اخلاق»”
طی دو قرن اخیر نگرش واقع گرایانه به دین، که مدت ها تنها نحوه نگرش به دین شمرده می شد، تحت الشعاع شماری از اندیشه های نوظهور قرار گرفته است که می توان از میان آنها به واقع گرایی انتقادی و ناواقع گرایی دینی اشاره داشت. هیک در این نوشتار که فصل اول کتاب او تحت عنوان “مسائل مورد مناقشه در الهیات و فلسفه دین” را به خود اختصاص داده است، درصدد تشریح این شیوه های تفکر نوین به دین و رابطه میان آنها است با روشن ساختن این مطلب که روایت های ناواقع گرایانه دینی معاصر، متشکل از تفسیرهایی دینی هستند نه تفسیرهای ضد دینی. ادامه مطلب “واقع گرایی و ناواقع گرایی دینی”
