نویسنده: رضا ایرانمنش

 لازمهٔ تردیدگرایی، لزوماً، همیشه و همه‌جا، تردید داشتن نیست، بلکه، همیشه و همه‌جا، تردید را روا داشتن است. به عبارت دیگر، تردیدگرا فردی نیست که دربارهٔ هر موضوعی موضعِ تردید دارد، بلکه کسی است که بطلانِ همهٔ مواضع خود، اعم از یقینی و غیریقینی، را محتمَل می‌داند و بدین معنا همهٔ باورهای خویش را محل […]

مسعود زنجانی: تجربهٔ «نیستی»، انسان را «هست» می‌کند. تجربهٔ هستی، بدونِ تجربهٔ نیستی، ناممکن است. تنها آنکس که رنج را تا انتها بُرده و اندوهِ ابدی را در نهایتِ خویش زیسته، شایستهٔ شادمانی و سزاوارِ رستگاری است. تنها آنکس که از سُویدایِ دل گریسته، توانِ خندیدن به وسعتِ دل را دارد. تنها آنکس که یٲس […]

امانوئل کانت، فیلسوف بزرگ آلمانی عصر روشنگری اروپا، «روشنگری» را عبارت از «برون‌رفت آدمی از وضعیتِ صغارت به تقصیر خویش» می‌داند. بدین معنا، «روشنگری» توانایی دستیابی به بلوغ فکری و فرهنگی است.

«عیسی که بود؟» پاسخگویی به اين پرسش آسان نيست. گویی عیسی، با تحقّقِ این وعدهٔ خود که «من آمده‌ام تا آتشی در زمين افروزم»، آتشی در جهان افکنده که زبانه‌های آن، زبان را هم، به سانِ هر پدیده زمینیِ دیگر، برمی‌گیرد و می‌سوزانَد. شاید از همین رو است که کارل ياسپرس، فیلسوف آلمانی قرن بیستم، […]

آن نفسی که باخودی، یار چو خار آیدت وان نفسی که بی‌خودی، یار چه کار آیدت؟ آن نفسی که باخودی، خود تو شکار پشه‌‌ای وان نفسی که بی‌خودی، پیل شکار آیدت آن نفسی که باخودی، بستهٔ ابر غصه‌ای وان نفسی که بی‌خودی، مَه به کنار آیدت آن نفسی که باخودی، یار کناره می‌کُند وان نفسی […]

تٲمّلی دربارهٔ «خلّاقیت» و تفاوت خلّاقیت الاهی و خلّاقیت بشری

«كتاب مقدّس» مجموعه‌ای از اسناد و مدارك است كه مسیحیان آنها را مُبیّن كلامِ خدا می‌پندارند و مقدَّس می‌شمارند. در بیشتر زبانهای اروپایی برای نامگذاری كتاب مقدّس از واژهٔ یونانی Biblia به معنای «كتاب‌ها» استفاده می‌شود. كتابِ‌ مقدّس به دو بخش تقسیم می‌شود: «عهدِ عتیق» و «عهدِ جدید».