نظر مصطفی ملکیان پیرامون محشور شدن بعضی از انسان‌ها به صورت حیوانات

این مطلب که “انسان ها به صورت خروس و خوک و امثال آن محشور می شوند”  پیش فرض هایی دارد:

یکی از آن پیش فرض ها این است که مثلاً طاووس متکبر است، و الاغ واقعاً احمق است و روباه واقعاً خدّاع و مکّار است و خروس موجودی شهوانی است. اما آیا این پیش فرض واقعاً درست است؟ آیا چون روباه در شکار کردن باهوش است می توانیم بگوییم اهل خدعه و مکر است؟ و طاووس که خرامان راه می رود متکبر است، و مورچه که به طور غریزی معمولاً فقط نصف آذوقه ی خود را مصرف می کند حریص است؟ آیا واقعاً این مطالب ریشه ی علمی دارد یا از عرف رایج گرفته شده است؟( در حالی که در عرف غربیان – به خلاف عرف ما – الاغ را باهوش می دانند ).
به نظر بنده این نظریه ها، مبنای صحیحی ندارد. چه دلیل عقلی و روان شناسی داریم که طاووس متکبر است؟ اگر ما دلیلی بر این مطلب پیدا نکردیم، حتی اگر در آیات و روایات هم آمده باشد باید طور دیگری آن را معنا کنیم، همان طور که در ” یدالله فوق ایدیهم ” به دلیل حکم ضروری عقلی، ید را تأویل می کنیم.
و اساساً تکبر و امثال این صفات در موجوداتی متصور است که دارای صفاتی مثل ” مدرک کلیات بوده باشند، و اگر بخواهیم به اطلاعاتی که علم جانورشناسی به ما می دهد اعتماد کنیم، جانورشناسی قرن بیستم چنین چیزی را صحیح نمی داند.
پیش فرض دوم سخن ایشان آن است که وقتی گفته شده انسان هایی که از هر جهت کامل باشند به صورت انسان محشور می شوند و بقیه به صورت حیوانات مختلف در می آیند، به این معناست انسان فطرتاً خوب است و خوبی، صفت ذاتی و غالب انسان است. آیا می توانیم به این مطلب ملتزم شویم که خوبی و خلو از معاصی، صفت بارز انسان است؟ در این صورت با آیاتی نظیر: ” خلق الانسان هلوعا ” و ” خلق الانسان من عجل ” چه می کنید؟

.

.

نظر مصطفی ملکیان پیرامون محشور شدن بعضی از انسان‌ها به صورت حیوانات

مصطفی ملکیان، درس‌گفتار مرگ و جاودانگی صفحات ۱۳۹ و ۱۴۰

.

.