خود شیفتگی و خود بزرگ بینی در جامعه ما ریشه در تاریخ دارد به طوری که با مراجعه به متون تاریخی و کتب ادبیات وسخنان و نوشته‌های بعضی از سیاسیون و روشنفکران و فضای مجازی این ناهنجاری اجتماعی و فرهنگی را می‌توان مشاهده نمود.
١- مصطفی ملکیان در ماهنامه مهرنامه شماره ۴۲ نمودهای خود شیفتگی تاریخی را چنین توضیح می‌دهد:
«خود شیفتگی همیشه فردی نیست و بعضی اوقات می‌تواند جمعی و فکری باشد فردوسی که می‌گفت» هنر نزد ایرانیان است و بس «و یا نظامی گنجوی که می‌گفت» همه عالم تن است و ایران جان «خود شیفتگی گروهی داشتند. خود شیفتگان به دور خود دیوار می‌کشند و امکان گفت‌و‌گو را از بین می‌برند.»
ایشان همچنین در شماره ۳۳۴۷ روزنامه اعتماد معتقد است این سخنان ظاهرشان خیلی فریبنده است ولی باطنشان باعث ایجاد مرز بین انسان‌ها می‌شود و هر چیزی که بین انسان‌ها مرز بگذارد یک جنایت بالقوه در حق انسان هاست.
٢-اکثریت هم وطنان ما بر این باورند که ملت ایران با هوش‌ترین ملت دنیا است. در صورتیکه طبق تحقیق دکتر محسن رنانی درکتاب اقتصاد سیاسی و مناقشه اتمی (ص ۹)، ملت ایران در ردیف ملت‌های با هوش زیر متوسط رتبه بندی می‌شود. و این در حالی است که بخشی از جامعه زرنگی را با باهوشی یکسان تلقی میکنند.
«عجیب است مردمی که متوسط بهره هوشیشان ۸۴ است (در مقایسه با دامنه نرمال ۹۰ تا ۱۰۹) و در طبقه ملت‌های دارای «هوش زیر متوسط» قرار می‌گیرند خود را «با هوش‌ترین» ملت دنیا می‌دانند و از تکرار این باور فریب لذت می‌برند و غره می‌شوند و با همین خود فریبی پی در پی فرصت‌های تاریخی را به ملت‌های رقیب واگذار میکنند.»
٣-شاید یکی از نادر‌ترین ملت‌های دنیا هستیم که اکثر سیاست مداران آن در هنگام اظهار نظر در خصوص مسائل سیاسی و اقتصادی و اجتماعی نسخه‌های شفابخش جهت دنیا تجویز میکنند.
بطور مثال شاه ایران در دهه پنجاه شمسی با بالارفتن قیمت نفت در مصاحبه با روزنامه نگاران خارجی از سر خود شیفتگی ضمن سخن از قدرت خدایی خود درس دموکراسی به کشورهای غربی می‌دهد.
همچنین در فاصله سالهای ۸۴ لغایت ۹۱ با بالا رفتن قیمت نفت و کسب ۷۰۰ میلیارد دلار درامد ارزی در دولت نهم و دهم رئیس محترم دولت وقت سودای تغییر و مدیریت جهان را به جهانیان اعلام نمود.:
«ماموریت تغییر مدیریت جهان بر عهده ملت ایران گذاشته شده است.» (فرارو۲۹ /۲/۹۲)
«بیش از ۱۰۰ سیاست مدار دنیا در گفتگو با من این توقع یعنی مدیریت جهان را بیان کردند و ان‌ها می‌گویند ایران پتانسیل مدیریت جهان را دارد.» (خراسان رضوی۲۴ /۱ ۸۷)
این ادعا‌ها در حالی بیان می‌شد که رئیس محترم دولت نهم ودهم در پایان دوره خود و در نتیجه مدیریت ایشان نرخ تورم به ۴۲ درصد و رشد اقتصادی منفی ۶ درصد و نرخ بیکاری بالای ۲۴ درصد به اقتصاد کشور تحمیل گردید.
براستی چرا صدر اعظم المان خانم مرکل با ۳۹۱۱ میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی و درامد سرانه ۴۸۰۰۰دلار و صادرات ۱۵۰۰ میلیارد دلار سودای تغییر جهان و مدیریت جهان را ندارد.؟
۴-یکی دیگر از نمودهای خود شیفتگی جمعی ما این است که تمام اختراعات بشری را به ایرانیان بخصوص ایران دوره باستان ربط می‌دهیم.! واساسا از نظر ما همه چیز ریشه ایرانی دارد.
اصولا پدیده‌ای در جهان نیست که یا اصل ان را و یا ریشهٔ ان را ما کشف نکرده باشیم. اخرین مورد کشف شده هم کراوات می‌باشد که خبر مسرت بخش ان! توسط سید صادق خرازی سفیر پیشین ایران در فرانسه در روزنامه شرق شماره ۲۴۱۸ اعلام گردید.:
«کراوات از بخش صحرایی و کویری جهان یعنی فلات ایران به اروپا رفته است مردم دستمالی را به عنوان کراوات می‌بستند تا هنگام بادهای موسمی جلوی بینی بگیرند. مردم ایران مبدع کراوات بوده‌اند کراوات مال ایرانی‌ها بوده است.»
شاه هم در مصاحبه با اوریانا فالاچی در اکتبر ۱۹۷۳ همه دستاوردهای غرب را ناشی از ایرا ن باستان می‌داند.:
«فراموش نکنید تمام ان چیزهایی که شما (غرب) امروز دارید ما سه هزار سال پیش به شما یاد داده‌ایم.»
همچنین تمام مفاخر ادبی و هنری و سیاسی و دینی سایر ملت‌ها را جزو ذخایر فرهنگی خود قلمداد می‌کنیم. و انگاه که ملل همسایه بزرگان ایران زمین را به خاطر زبان و یا مذهب از خود می‌دانند اشفته می‌شویم.
۵-از عواملی که باعث عدم همکاری ما با همسایگان و دیگر کشورهای منطقه می‌شود گفتمان خود شیفته‌ای است که تاریخ ان‌ها را جعلی و حقیرشمرده و از موضع خود بزرگ بینی ضمن کوچک شمردن دیگران خود را مرکز عالم می‌پندارد.
.
نمودهای عینی خود شیفتگی در جامعه
برهان ولدبیگی
.
سلام
آقای ولدبیگی به منبع آمار و اسناد مورد اشاره شما مراجعه نکردم تا یقین کنم موثق اند لاکن شهود عرفی ام و دریافت و تجارب روزمره ام صحت مدعای شما را تایید میکند.
اما از این نگران کننده تر اینکه هموطنانم عموما بعد از مواجهه با این مدعا به عوض تعمق و غور در اسباب و علل این ویژگی جمعی ما ایرانیان امروز، گمان میکنند یک خائن به ملت و مردم و کشور، و از سر عناد و دشمنی چنین مدعایی را آراسته تا ایران و ایرانی دشمن شاد شود.
مطلب شجاعانه ای بود. سپاس و درود.