گزیده‌ای از مقدمه کتاب: بخش مهمی از رفتارهای اجتماعی آدمی، به شکلی با این پدیده درگیر است. میبینیم که عناصر زبانی خاصی، برای القای این رفتار تکامل یافتهاند، و سلسله مراتب اجتماعی مشخصی بر مبنای آن شکل گرفته است. با نگاهی کوتاه به دانش جانورشناسی و عصبشناسی، خواهیم دید که خنده هدیهی خدایان، یا وجه تمایز بشر از جانوران نیست. بلکه رفتاری است با ریشه‌ی تکاملی دیرپا که علاوه بر انسان در میمون‌های عالی هم دیده میشود. از سوی دیگر با نگاهی جامعهشناسانه در خواهیم یافت که خنده به عنوان کنشی اجتماعی، نقش برجستهای را در تنظیم ارتباطات اجتماعی ایفا میکند. وقتی با این دید به پدیده خنده مینگریم، متوجه نکاتی میشویم، که در نگاه نخست، بعید و دور از ذهن مینمود. موضوع اصلی این متن، جوک و شوخی‌های زبانی است. دلیل اهمیت یافتن جوک، آن است که ساختاری به ظاهر ساده و اندازهای کوچک دارد، و می‌توان به عنوان یکی از کوچکترین واحدهای اطلاعاتیِ تکثیر شونده در زمینهی فرهنگ مورد وارسی قرار گیرد . . .